Een tweede ‘Our Taste of Books’ is online samen met Simone en Tasja van Sim’s Cup of Tea.
Lees hier de eerste! Dit keer gaan we het hebben over een heel ander boek dan Grey!
Een boek dat ik heb mogen ontvangen ter recensie van Uitgeverij de Fontein. Daar wil ik hen hartelijk voor danken.
Dit beïnvloed verder mijn mening niet!
OVER WELK BOEK GAAN WE HET HEBBEN?
Tasja & Anja: Het boek dat we gelezen hebben is “Vier plus één” van Jojo Mojes. Een alleenstaande moeder van twee kinderen die, ondanks dat ze geen makkelijk leven heeft, de eeuwige optimist is. In “Vier plus één” mogen we lezen hoe Jess én haar kinderen dit beleven en de reis die ze samen maken tot een verrassend einde komt.
WAT VOND JE VAN DE SCHRIJFSTIJL?
Tasja: Makkelijk. Het was simpel geschreven en elk hoofdstuk werd vanuit een ander personage geschreven. Je ging van het optimisch beeld van Jess, naar de kinderlijke sfeer van dochter Tanzie, vervolgens naar de grimmige blik van zoon Nicky en meerdere andere personages. Het lees heel fijn weg en omdat elk hoofdstuk je steeds meer details geeft wil je elke keer verder lezen. De schrijfstijl zorgde er tevens voor dat ik helemaal opging in het boek en de personages. Mede doordat je leest vanuit hun karakter en de manier waarop elk hoofdstuk geschreven was, kon je een degelijk onderscheid maken, zonder te moeten kijken wie het nu precies was.
Anja: Inderdaad makkelijk, maar ik vond het ergens ook heel langzaam gaan. Voor mijn gevoel schoot het maar niet op. Wat wel erg leuk was dat het elke keer vanuit een ander personage werd geschreven. Dit gebeurde heel duidelijk en gaf zeker meer verdieping in het verhaal. Wat ik knap vind is dat de manier van schrijven door het hele verhaal, voor elk personage hetzelfde is gebleven. Soms merk je enige overloop, maar dat is hier niet het geval. Helaas vond ik het einde wel een beetje afgeraffeld overkomen.
EN DE PERSONAGES?
Anja: De personages zijn levensecht, met echte problemen beschreven. Iets waar Jojo heel erg goed in is. Net als Tasja had ik inderdaad ook meer willen weten hoe de buitenwereld naar hen keek. Maar hoe belangrijk is dat nu eigenlijk? Daar huren we onszelf voor in!
Tasja: Jess, de alleenstaande moeder. Tanzie, de geniale dochter. Nicky, de gothic zoon en Ed Nichols, de rijke ondernemer met zijn eigen verhaal. Er zijn ook nog andere personages: Nathalie Benson, de collega/vriendin van Jess. Marty, de man van Jess en Ronan, de collega/vriend van Ed. Maar die laatste zijn personages die alleen voorkomen in de levens/hoofdstukken van de hoofdpersonages. Hier lezen we over vanuit Jess’, Tanzies, Nicky’s en Ed’s visie. Ik had ook graag wat meer vanuit hun perspectief willen lezen om een beeld te krijgen wat de buitenwereld nu echt van deze vier personages vindt.
WAT IS JE MEEST FAVORIETE SCÈNE UIT HET BOEK?
Tasja: Dat vind ik een moeilijke vraag. Vooral, omdat dit boek bestaat uit zoveel hoogte- en dieptepunten in ieders leven. Ik zal niet té veel in detail treden, anders haalt dat natuurlijk de nieuwsgierigheid weg voor diegene die het boek nog gaan lezen. Als ik moet kiezen ga ik voor het volgende. Het hele boek is gebaseerd op het feit dat Jess een alleenstaande moeder is, die er alles aan doet om haar kinderen een zorgeloos leven te laten leiden. Er is een moment dat Jess besluit een spontane beslissing te maken die de routine, waar ze zo gretig op is, helemaal overhoop gooit. Met alle gevolgen van dien, zorgt dit er ook voor dat ze faalt. Hoe haar kinderen er op dat moment mee omgaan, laat heel duidelijk zien dat de waardevolle band die Jess tussen hen gecreëerd heeft, het allemaal waard geweest is. Ik vond het emotionele erachter mooi beschreven, vanuit alle vier de personages. Het geeft je een goed beeld van het feit dat mensen tegenwoordig wel erg materialistisch ingesteld zijn. En dat ze teveel nadenken over wat de buitenwereld van hun denkt. Terwijl dat niet eens het belangrijkste is.
Anja: Moeilijk! Ik denk dat ik ga voor de scène dat Jess wat opbiecht aan haar kinderen. Of misschien toch voor de scene dat ze beter gympen aan kon hebben in plaats van teenslippers. Eerlijk gezegd. Het is niet echt een scene om te lachen. Maar als je het beeldend voor je ziet…. Ik waardeer de humor van Jojo!
WIE WAS JE FAVORIETE PERSONAGE?
Anja: Jess. Echt Jess. Positieve Jess. Echt overal probeert ze het beste van te maken, het positieve ervan in te zien én het belangrijkste: ze probeert het leven voor haar kinderen zo positief mogelijk te houden. Zelfs als het dat niet helemaal mogelijk is. Dan doet ze alles om het aan te pakken en te veranderen. Al lukt dat niet helemaal vlekkeloos. En ze is zo heerlijk menselijk geschreven. Want ook positieve mensen kunnen er soms geen zon meer in zien.. (En ja dit tik ik expres zo 😀 )
Tasja: Tanzie, de dochter. Zo’n klein meisje met zoveel verantwoordelijkheid en emotionele bagage. Nu al, op deze leeftijd. Ondanks dat ze zelf zo vaak leuke dingen wilt hebben en doen, die andere van haar leeftijd ook willen, kan dat niet. Maar de manier waarop ze hiermee omgaat en goed beseft dat alles wat haar moeder doet/laat voor hun bestwil is, is mooi om te lezen. En ze was ook super grappig! Altijd een antwoord klaar en lekker onbeschaamd en recht voor de raap.
WAT VOND JE VAN DE VORMGEVING?
Anja: Ik heb twee andere covers dan Tasja. Een Nederlandse versie en een Engelse versie.
De Nederlandse cover vind ik niet lelijk. Maar ook niet bijzonder. Helaas vind ik hem ook niet echt bij het verhaal passen. Hij komt vrij algemeen over. Voor de duidelijkheid. Er staan een man en een vrouw in omhelzing op. De Engelse versie daarin tegen is simpel maar past er, naar mijn gevoel, veel beter bij.
Tasja: Toen ik de cover voor het eerst zag, vond ik het heel apart. Ik zag een netjes geklede vrouw, met een kind en een hond. Wanneer je vervolgens het boek begint te lezen en erachter komt dat de buitenkant niet hetgeen is waar je op moet afgaan, denk ik dat Jojo Moyes geen betere cover had kunnen kiezen. De vrouw, het kind, de hond én de auto zijn een rode draad wat mij betreft.
ZOU JE HET BOEK AANRADEN AAN VRIENDEN/FAMILIE?
Tasja: Absoluut! Het is geen luchtig boek, want qua emoties en situaties gebeurt er veel en snel. Maar het verhaal, de personages en het einde: ik ben overtuigd! Ik zei laatst zelf nog tegen collega’s dat ik dit boek aan het lezen was, dat ik dit echt een goed boek vond en dat ze dit zeker moesten lezen. Dus point made! 😉
Anja: Niet zo snel denk ik. In tegenstelling met ‘Voor jou’, vond ik het verhaal tegenvallen. Het bleef een poos in het zelfde hangen en ik had een drukke tijd met werken. En bij sommige boeken is het zo dat ze je roepen om elke vrije seconde dat je hebt te lezen. Dat was hier niet het geval. Jammer dat het ik eigenlijk wel verwacht. Het is ook zeker geen slecht verhaal. Het is gewoon een aardig verhaal met levensechte elementen. Die zeker tegenwoordig vaak in het nieuws zijn. Maar met zoveel boeken denk ik dat deze titel onder sneeuwt. Of het gesprek zou op Jojo Moyes terecht moeten komen. Niet elk boek kan een voltreffer zijn voor elke lezer!
Zoals jullie merken hebben we beide een verschillende mening over dit boek. Zo zie je maar, dat iedereen dit anders kan ervaren.
Mocht je nieuwsgierig geworden zijn, dan is het boek te bestellen of kijken via de knop bovenaan!
Zou jij dit boek graag willen lezen?
Aantal Sterren:
Titel: Vier plus één
Auteur: Jojo Moyes
Uitgeverij: De Fontein
Vertaling: Anna Livestro
Uitgave: derde druk, eerste in deze uitvoering, mi 2015 — 398blz.
Origineel geschreven door Anja de Rijk in samenwerking met Simone en Tasja op 18-09-2015
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld onze naam!