Hoe bent u begonnen met schrijven?
Ik heb eigenlijk altijd al geschreven, zo lang als ik me herinner. Volgens mijn moeder zelfs nog voordat ik daadwerkelijk kón schrijven. Ze heeft me verteld dat ik bladzijden vol met kriebeltjes schreef en dat ik die een paar dagen later nog kon voorlezen. Als je de door mij ingevulde vriendenboekjes terugkijkt, zal je ook zien bij de vraag ‘wat wil je later worden’ dat ik toen al schrijfster wilde worden. Nou ja, of tekenfilmpjesmaker bij Disney. Of zangeres. In elk geval 1 van de drie is gelukt 😉

Wie is uw grote voorbeeld? Met schrijven of gewoon in het totale leven?
Ik heb niet echt een groot voorbeeld dat ik volg. Wel heb ik op jonge leeftijd een tijdje brieven geschreven met Carry Slee, waar ik veel van geleerd heb, en Jen Minkman inspireert mij. Behalve dat haar fijne manier van schrijven, vind ik de manier waarop ze haar eigen uitgeverij runt heel mooi, met oog voor mensen en maatschappelijke verantwoordelijkheid. Niet alleen een begaafd schrijver, maar ook een mooi mens.

Wat is uw grootste valkuil bij het schrijven?
Dat zijn er meer dan één, haha. De belangrijkste zijn:
1) afmaken waar ik aan begin, hoewel dat de laatste jaren sterk verbeterd is
2) niet teveel informatie willen geven. Denk daarbij aan specifieke merknamen en dergelijke
3) door mijn ADD maakt mijn hoofd heel snelle stapjes en heb ik de nijging om stapjes op papier over te slaan, waardoor iets voor de lezer te snel gaat of te weinig aandacht krijgt. Daarom krijgt een verhaal bij mij in een herschrijfronde vaak juist meer woorden dan minder, omdat ik ontdek dat ik scènes of emoties toch verder uit moet werken om een zo groot mogelijk effect bij de lezer teweeg te brengen.

Waar komt uw inspiratie vandaan?
Die haal ik veelal uit het dagelijkse leven. ‘#IkDateThuis‘ grijpt natuurlijk heel zichtbaar terug op de actualiteit, maar bevat ook veel autobiografische stukjes uit mijn eigen leven in coronatijd. De serie ‘Trammelant op Texel‘ is ontstaan als een vakantievoorpret-project, omdat ik een weekendje met vrienden naar Texel zou gaan. Daarbij heb ik de hoofdpersoon een burn-out gegeven, waar ik zelf een aantal jaar geleden ook last van heb gehad. ‘Brandend verlangen‘ schreef ik in de tijd dat ik nog een relatie had met een brandweerman uit het corps van Utrecht. ‘Liefde zonder kleerscheuren‘ na een bezoek aan een naturistencamping (waar ik zelf net zo blue rondliep als hoofdpersoon Robin) en ‘Kriebels op glad ijs‘ na een bezoek aan Snowworld Landgraaf. Ik vind het vooral heel leuk om verhalen te schrijven met grappige contrasten (naturistencamping – preutse hoofdpersoon, iemand die wil daten – land in lockdown etc) en herkenbaarheid voor de lezer (burn-out, beperkende maatregelen, laag zelfbeeld, vakantie op een waddeneiland etc)

Wat doet u als u vast loopt tijdens het schrijven?
Teruglezen en daarna vooruit denken. Wat heeft het verhaal nodig? Wat kan ik in elk hoofdstuk vertellen om naar de climax toe te werken? En als ik er niet uit kom, schakel ik mijn favoriete proeflezer in.

Wat verwacht u van een proeflezer?/ Gebruikt u proeflezers en wat verwacht u van een proeflezer?
Ik gebruik sowieso altijd proeflezers. Ik heb één vaste proeflezer die vrijwel alles voor me leest voordat ik het publiceer. Ik ben ontzettend blij en dankbaar voor haar, omdat ze me eerlijk zegt wat ze eraan vindt schorten, maar tegelijkertijd ook zegt wat ze wel heel erg leuk vindt. De kritiek heb ik iets aan om het verhaal te verbeteren, maar haar positieve reacties motiveren enorm om snel verder te schrijven of om het verhaal snel te delen met anderen. Verder kijk ik per verhaal of ik extra proeflezers nodig heb. Dat kan voor het hele verhaal zijn, maar ook voor scènes. In ‘Trammelant op Texel’ bijvoorbeeld zitten twee hoofdstukken die zich afspelen op een specifieke alpaca-boerderij. Ik heb de eigenares benaderd om deze twee hoofdstukken te proeflezen of de informatie klopt. Ik zoek in elk geval altijd heel bewust mijn proeflezers uit. Mijn vaste proeflezer schrijft bijvoorbeeld recensies voor haar eigen blog, dus zij weet hoe ze een onderbouwde mening moet geven. Dat is heel fijn, want alleen “ik vond het leuk” of “ik vond het niet leuk” is niet zo waardevol als feedback van een proeflezer. Het dan fijn als iemand kan benoemen waarom het leuk is of niet leuk, zodat je daar iets mee kunt. Eerlijkheid is dan ook heel waardevol in een proeflezer, want je hebt weinig aan een familielid dat alleen maar jubelt hoe knap die het vindt dat je zelf een verhaal hebt geschreven. Ik vraag dan ook een combinatie van ervaren lezers en experts op bepaalde gebieden. Als ik zelf geen ervaring had gehad met burn-out, had ik daar bijvoorbeeld een proeflezer voor gezocht, iemand die met kritisch oog kon kijken naar de reacties van de hoofdpersoon. Nu heb ik mijn eigen ervaringen als input gebruikt.

Schrijft u overdag of ook ’s nachts?
Het liefst overdag, maar het afgelopen jaar heb ik ook veel ’s avonds geschreven, na het avondeten. Dan gaf mijn man aan dat hij zin had om lekker te gamen en dacht ik: ‘mooi, dan ga ik schrijven.’

Bij welke uitgeverijen komen uw boeken uit?
Dutch Venture Publishing is mijn vaste uitgeverij, maar ik heb ook enkele verhalen in eigen beheer uitgegeven.

Heeft u rust en stilte nodig om te schrijven of liever levendige brouwerij?
Het liefst stilte en rust. Soms zet ik wel wat muziek op, maar dat is bij voorkeur instrumentale muziek of muziek in een taal waar ik geen woord van begrijp, omdat ik anders afgeleid word en mee wil zingen. Denk aan violiste Lindsey Stirling, de epische muziek van ‘Two Steps from Hell’ en componisten als ‘Abel Korzeniowski’, ‘Alexandre Desplat’ en ‘Hans Zimmer’. Wat een geweldige muziek en artiesten zitten daarbij!

Wat is uw favoriete omgeving of plek om te schrijven?
Ik heb een eigen werkkamer, vol met boekenkasten en een bureau met computer. Daar trek ik me in terug om aan mijn verhalen te werken. Ik vind het heerlijk om op mijn eigen kamertje te zitten; echt een fijne plek.

Wat vond u het leukste boek/karakter om te schrijven?
Oei, dat vind ik een hele lastige vraag. Eigenlijk heeft elk project hele fijne herinneringen. Zo denk ik bij ‘De roadtrip van je leven‘ aan de reis naar Sicilië die ik als research ondernam met collega-schrijver Jen Minkman (de helft van het duo Lizzie van den Ham), denk ik bij ‘Lowlands love stories‘ aan het leuke contact dat ik daardoor kreeg met Mark Jansen van Epica en MaYaN en aan bijna een jaar aan woensdagavonden die ik doorbracht met een band op Urk die mijn songtekst uit het boek op muziek zette en is ‘#IkDateThuis’ voor mij speciaal omdat het deels ook mijn eigen momentopname is van het eerste begin van het corona-tijdperk, maar ook door de enthousiaste reacties van lezers van het verhaal als Facebook feuilleton. Op dit moment werk ik aan de serie ‘Trammelant op Texel’ en daarvan geniet ik juist weer intens door alle leuke plekken die ik op papier leer kennen. Sommigen heb ik inmiddels bezocht, maar anderen staan nog hoog op mijn lijstje om eens daadwerkelijk te bezoeken. Verder vind ik het prettig dat dit verhaal een thuis biedt aan mijn eigen ervaringen met een burn-out, omdat ik merk dat veel mensen hier last van hebben, maar dat het nog steeds een ziekte is die door velen niet goed begrepen wordt.

Mijn favoriete personage is denk ik Pandora uit het verhaal ‘Foutief Verliefd’ (Lowlands love stories), omdat ze helemaal met zichzelf in de knoop zit, maar desondanks zo’n mooi persoon van binnen is. Sowieso vind ik thema’s als ‘jezelf durven zijn’ en ‘authenticiteit’ heel belangrijk en betrapte ik mezelf er onlangs op dat ik dit onbewust in heel veel verhalen terug heb laten komen.

Laat u zich graag misleiden door een mooi boekomslag?
Absoluut. Ik vind kaften heel belangrijk. Een kaft zegt iets over de sfeer die je kunt verwachten, over het genre, maar ook over de professionaliteit van een boek. Ik heb bijvoorbeeld niets tegen een zelf gepubliceerd boek, maar als de voorkant bestaat uit een grauw vakantiekiekje met een niet bij het genre passend en slecht leesbaar lettertype erop, zet ik onbewust ook vraagtekens bij de inhoud. Want als er niet geïnvesteerd is in een goed coverontwerp, is er dan wel geïnvesteerd in redactie?

Gebruikt u mensen uit uw omgeving/verleden voor uw personages?
Sowieso gebruik ik mezelf heel veel om een hoofdpersonage te bouwen. Ik zie mezelf als een veelzijdig persoon met een brede interesse en vaak kies ik daar een of meerdere aspecten van en vergroot die uit. Daardoor lukt het me beter om me goed in te leven in zo’n karakter. Voor bijpersonages gebruik ik soms wel eens mensen uit mijn eigen leven, maar eigenlijk altijd zoveel mogelijk onherkenbaar. Soms geef ik iemand wel eens een klein rolletje met gebruik van de echte naam, maar dat doe ik eigenlijk altijd in overleg en als een soort “eervolle vermelding”. In het geval van ‘#IkDateThuis’ heb ik het personage van Risa, het zusje van hoofdpersoon Samyra, wel grotendeels gebaseerd op mijn eigen zusje. Dat vond ik makkelijk; zo hoefde ik niet een heel personage te knutselen en de rol van Risa is niet dusdanig dat ik haar bizarre dingen laat doen waardoor zo’n persoon uit mijn leven zich ongemakkelijk kan voelen door de vergelijking. Want dat is wel iets waar ik rekening mee moet houden; als Lily Frank schrijf ik natuurlijk wel 18+ verhalen.

Wat is uw lievelingsland?
Mijn eerste reactie is meteen: Nederland. Ik ben blij met mijn afkomst en vind het fijn om hier te wonen. Bovendien woont mijn familie hier en ik vind familie heel belangrijk. En als vakantieland? Die vind ik lastiger. Ik vind kunst en cultuur heel interessant, dus ik ga graag op stedentrip. Parijs, Berlijn en Boedapest vond ik bijvoorbeeld heel mooi. Maar de laatste paar jaar ben ik meer schuin naar boven gereisd, aangezien ik nu getrouwd ben met een halve Ier. Ierland is daardoor wel belangrijker voor me geworden.

Waar kunt u in de nacht wakker voor gemaakt worden?
De komende tijd vrees ik dat het antwoord is: ‘om borstvoeding te geven’ haha. Maar wat betreft lekkers… Ik word heel blij van Hollands eten, zoals aardappels, spinazie, een eitje en jus. Met een lekkere slavink erbij of zo. En melkchocolade natuurlijk.

Stel dat ze een van uw boeken willen verfilmen, gaat u dat dan doen of niet? Ingeval van ja; welke acteurs zou u dan willen zien voor de personages?
Ik zou het waanzinnig leuk vinden als een van mijn werken verfilmd zou worden, dus absoluut ja. Laten we ‘Lowlands love stories’ als uitgangspunt nemen; daar valt vast wel een leuke film van te maken. Ik ga ervan uit dat het een Nederlandse film zal worden, dus vandaar dat ik voor een Nederlandse cast ga. Pandora, een stoere symfonische metalzangeres, heeft een stoere actrice nodig die ook kan zingen en die een mooie podiumhouding heeft, zoals Holly Mae Brood. Voor Olaf denk ik qua sfeer en uitstraling aan Juvat Westendorp, maar dan in metalhead-kleding. Johnny de Mol zou geknipt zijn voor de rol van Z met zijn ruige uitstraling, snedige opmerkingen en tattoeages, Abbey Hoes zie ik wel als de alternatieve Naomi en Sigrid ten Napel zou het met een zwarte pruik denk ik goed doen als de lieflijke gothic-prinses Dore.

Uit hoeveel woorden bestaan uw manuscripten?
Dat wisselt. ‘#IkDateThuis’ omvat zo’n 100.000 woorden, ‘Gonna Catch Pikachu‘ zo’n 10.000 woorden en ‘Trammelant op Texel’ omvat als serie straks rond de 60.000 woorden.

Met welke auteur, dood of levend, zou u een kopje koffie/thee mee willen drinken?
Een van mijn favoriete schrijvers is Sarah Crossan. Ik zou met haar wel eens wat willen drinken om te vragen hoe ze het aanpakt om een verse novel te schrijven.

Welk boek bent u nu aan het lezen?
Ik heb net gisteren het luisterboek ‘Italiaanse toestanden‘ van Tamara Haagmans uitgelezen. En ‘Een midzomernachtdroom‘ van Thea Stilton, haha. Over die laatste was ik aangenaam verrast; echt een leuke kennismaking met de wereldberoemde klassieker van Shakespeare voor kinderen. Het boek van Tamara heeft me overigens niet verrast; die schrijft altijd toffe verhalen en dat was deze keer niet anders 😉

Hoeveel boeken heeft u nu geschreven? En welke is dan uw favoriet of waar bent u het meest trots op?
Als Lily Frank heb ik dertien verhalen op mijn naam staan, als ik de verhalen die in meerdere bundels gepubliceerd zijn niet meereken en als ik ‘Trammelant op Texel’ als 1 verhaal tel. En op welk verhaal ik het meest trots ben? Pff, laat je me nu echt kiezen tussen mijn eigen kinderen? 😉 Ik ben heel trots op ‘Brandend verlangen’, omdat dit mijn eerste verhaal als Lily Frank was en het heeft bijna drie jaar op 1 gestaan in de iTunes bestsellerslijst. ‘Lowlands love stories’, ‘De Roadtrip van je leven’ en ‘#IkDateThuis’ zijn daarnaast ook drie boeken waar ik onwijs trots op ben. ‘Lowlands love stories’ omdat dit meerdere verhalen zijn die in elkaar verweven zijn en omdat ik onwijs veel plezier gehad heb bij het schrijven van deze verhalen, ‘De roadtrip van je leven’ omdat ik dit gewoon een goed boek geworden vind met karakters waar diepgang in zit en met veel couleur locale waardoor je als lezer meereist met de hoofdpersonen en ‘#IkDateThuis’ omdat dit voor mijn gevoel historische waarde heeft met het oog op de bijzondere tijd waar we in leven.

Wat is het grappigste wat u heeft mee gemaakt door het schrijven?
Grappige dingen weet ik zo niet te noemen. Maar wat ik heel tof vond was dat Mark Jansen me uitnodigde op de gastenlijst van MaYaN voor een optreden om na de show even in het echt kennis te maken na ons contact over ‘Lowlands love stories’.

Heeft u nog tips voor beginnend schrijvers?
Aan beginnen schrijvers wil ik de tip geven: ga lekker veel schrijven, leg de lat niet meteen torenhoog voor jezelf, zorg dat je geniet en maak het af. Want wat je veel doet, daar word je vanzelf beter in en als jij plezier hebt tijdens het schrijven, zal de lezer dat vast ook hebben tijdens het lezen. Stap ook niet in de valkuil van steeds aan iets nieuws beginnen. Ik heb twee mappen met hoofdstuk 1-en uit mijn kindertijd. Dat is heel leuk, maar je doet er eigenlijk niets meer mee en alleen een hoofdstuk 1 kan je niet publiceren. Daarom de tip: maak iets af. Een eerste versie hoeft niet perfect te zijn; ga er daarna gewoon opnieuw kritisch doorheen en maak een tweede versie en eventueel een derde en een vierde als dat nodig is.

Wilt u nog een nieuwtje vertellen wat niemand nog weet?
Helaas heb ik momenteel geen geheim project liggen, aangezien ik op heel korte termijn ga bevallen van ons eerste kindje. Deel drie van ‘Trammelant op Texel’ staat natuurlijk op de planning voor daarna, maar verder heb ik geen grote projecten klaarstaan. Eerst maar even aandacht schenken aan wat het belangrijkst is in ons leven: familietijd.

Dankjewel Marijke/Lily dat je tijd hebt vrijgemaakt in de laatste loodjes van je zwangerschap om alle vragen te beantwoorden! Meer van Lily Frank kan je hier vinden. Over Marijke F. Jansen kan je hier meer vinden!
Voordat het interview is online gekomen is Marijke bevallen op vrijdag vier februari van een mooie en gezonde dochter Breeanna! Gefeliciteerd!

*Foto’s zijn van Lily Frank/ Marijke F. Jansen, en mijzelf*

*** Persoonlijke opmerking***
Bloggen doe ik nu al jaren, sinds ik in Duitsland woon. Dat, samen met mijn dyslexie, zorgt ervoor dat ik schrijf- en grammaticale fouten maak. Ik ben mij bewust dat ik deze soms nog steeds overzie als ik mijn tekst nog eens nalees.
Het is helaas voor mij niet te betalen om iemand dat te laten corrigeren. Ik beloof jullie dat ik mijn best doe, en het belangrijkste is voor mij vooral boekenliefde met jullie te delen!***