Ken je dat? Het gevoel nadat je in een boek bent begonnen en dat je dan werkelijk iets anders MOET doen? Bijvoorbeeld werken? Het boek in je gedachten blijft bij elke handeling die je ook doet. Met wie je ook praat. Dat je staat te dromen over het verdere verloop?
Wow. Het tweede deel van deze serie genaamd; ‘De Noordzee Moorden’ heb ik al enige tijd terug gelezen en heet; IJskoud en haar andere boeken kwamen op mijn verlanglijstje terecht! Nu kreeg ik de kans om het eerste deel: ‘Galgenveld’ te lezen via itunes!
Een paar dingetjes wist ik van het 2e boek, wat ik dus al eerste had gelezen. Maar het haalde totaal niet, ik herhaal, NIET de spanning uit het verhaal!
Ook dit boek heb ik in één ruk uitgelezen en het liefst ga ik nu gelijk door om IJskoud te herlezen!
Ik kon merken dat Isa in het begin nog niet helemaal lekker in het verhaal zit.
Ook merk ik bij mezelf enige verwarring op over Wim. Heb ik wat gemist? Of mist er tekst. Waarom is ze zo familiair tegen hem? Later in het verhaal kwam er daar meer duidelijkheid over. Nog steeds vind ik het te familiair. Maar dat is een persoonlijke mening van mij en haar persoonlijke keuze om het zo te doen.
Verder loopt de spanning steeds hoger op en zijn de emoties en gedragingen van de mensen heel natuurlijk en levensecht. Iets wat ik vaak vind misgaan bij Nederlandse auteurs. Wel doen sommige situaties me denken aan Amerikaanse series, gebeurd dat werkelijk ook zo in NL? Maar wat maakt het uit, het zit ontzettend goed in het verhaal! Verder. Het derde verhaal lijn. Dit eerste deel bevestigde me een beetje meer op mijn vermoeden wat ik had aan het einde van deel twee. Maar ergens houd ik nog steeds ergens twijfel.
Wat eigenlijk onwijs goed is! De twijfel die blijft je heen en weer slingeren als op een schip in een hevige storm.
Op naar deel drie! Wie wil mij daar voor sponsoren? 😛
De Flaptekst:
Meedogenloos. Meedogenloos. Zijn nieuwe mantra. Het woord bevalt hem. Meedogenloos. Te lang is hij die lieve jongen geweest. Zijn moeder zei het vroeger zo godvergeten vaak dat hij dacht dat het wel waar moest zijn. ‘Het is zo’n lieve jongen.’ Niet meer. Nooit meer. Op een mistige zondagochtend, op het stilste uur van de beginnende dag, koerst de veerpont van Amsterdam CS naar Noord recht op een lijk af. Aan een van de hoge lantaarnpalen aan de kade bungelt het lichaam van een man, zijn gezicht gruwelijk vertrokken, zijn broek op zijn enkels. Kyra – die een obsessie voor crime heeft – springt meteen op haar scooter, scheurt langs het Noordhollands Kanaal en komt tegelijk met de politie aan bij het IJ. Hevig geïnteresseerd in de live moord, wat er op een PD allemaal gebeurt, hoe de politie zich gedraagt en wat de eerste stappen in het onderzoek zijn, laat Kyra zich niet zomaar wegsturen. Ze krijgt woorden met Maud Mertens, de verantwoordelijke rechercheur. Op dat moment draait de wind het lichaam een beetje, en stelt Kyra verbaasd vast dat ze de man kent. Het is Marc Gaullier, de populaire docent kunst van haar school.
Aantal Sterren:
Titel: De Noordzee Moorden- Galgenveld
Auteur: Isa Maron
Uitgeverij:Mistral
Vertaling: NVT
Uitgave: Juli 2014 — 320blz.
Origineel geschreven door Anja de Rijk op 21-07-2015
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam!
Dit boekje is de kennismaking met personen uit ‘Een bruid om van te houden’. Enkel heb ik de brief later gelezen en is het een leuke toevoeging,je leert ze gewoon beter kennen. Het verhaal is zo vermakelijk geschreven en geeft echt dat beetje extra voor de vervolgen. Is het een spannend boek? Niet echt, het is zelfs een beetje voorspelbaar.
Maar oh dat doet niks af voor mij. Het klunzige, het pijnlijke van iets toegeven, toegeven dat je iets niet kan. Ook komen er paar humoristische stukjes voorbij, meer dan in de andere boeken!
Een goed begin/vervolg van de andere boeken, jammer dat het zo dun is, het had van mij wat dikker gemogen. Wel is er daar rekening mee gehouden in de prijs!
De Flaptekst:
Dex Stanton heeft nooit veel tijd gehad om boekenwijsheid op te doen. Hij was te druk met het zorgen voor zijn familie. Nu hij naar het westen gaat, hoopt Dex zelf een gezin te stichten. Helaas loopt zijn poging om een postorderbruid te krijgen op niets uit; de bruid in spe drijft zelfs de spot met zijn vreselijke spelling. Hoewel hij beslist niet wil dat Rachel Oliver ontdekt hoe dom hij is, heeft hij hulp nodig en zij is de slimste vrouw van het stadje.
RACHEL OLIVER is drie jaar in het stadje blijven hangen, dagdromend over Dex Stanton, maar nu heeft ze er genoeg van. Als hij zo dwaas is een brief naar een bedrijf voor postorderbruiden te schrijven, moet hij dat zelf weten. Maar als ze Dex bijles gaat geven, beseft ze dat ze hem eigenlijk nog niet wil opgeven.
De tijd begint te dringen. Kunnen twee van de koppigste mensen uit het stadje hun trots opzijzetten om de liefde te vinden?
In deze novelle maakt u alvast kennis met een aantal personages uit Melissa Jagaers’ debuutroman ‘Een Bruid om van te houden‘ die medio 2014 zal verschijnen.
Aantal Sterren:
Titel: De brief
Auteur: Melissa Jagears
Uitgeverij:Grace Publishing House
Vertaling: Heleen Wubs
Uitgave: 2013 — 141blz.
Origineel geschreven door Anja de Rijk op 10-06-2015
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam!
Ook dit boek ‘De Appelboomgaard’ van Denise vind ik weer een beeldschoon boek. Het boek laat ons ook de keerzijden van een familiebedrijf zien als het niet goed gaat met het bedrijf. Wat doe je dan? Het is immers niet zomaar een bedrijf! Ook beschrijft Denise schuldgevoelens die diep gaan herkenbaar voor ons, zelfs degene die het niet in die mate herkennen. Schuldgevoelens die niet kloppen of niet op waarheid berusten, of vergroot worden door de jaren heen en dat vaak de persoon zelf de grootste straf voor zichzelf maakt.
En iedereen doet dat in meer of mindere mate, dus herkenbaar. Maar in een originele verpakking en setting. Natuurlijk is het niet een roman zonder een romantische setting. Die romantische setting is wat voorspelbaar, wat misschien voor het hele boek kan gelden, maar de beschrijvingen zijn mooi, duidelijk en wil je gewoon niet missen. En gelukkig is niet álles voor de hand liggend.
Ook dit is weer een aanrader, met mogelijk een paar lopende traantjes!
De Flaptekst:
Josie’s zus Laurel denkt dat Josie na al die jaren thuiskomt om te helpen met de appeloogst. Haar zwager Nate gaat ervan uit dat ze haar hoogzwangere, overwerkte zus Laurel wil overhalen de boomgaard te verkopen. De nieuwe manager van de boomgaard, Grady, ziet in Josie alleen maar problemen – met een hoofdletter P.
Ze hebben het allemaal bij het juiste eind, maar ze hebben het ook totaal mis. Niemand weet wat Josie daadwerkelijk dreef om weer thuis te komen. Ze is nooit eerder teruggekomen, zelfs niet voor de begrafenis van haar vader. Niemand weet waarom ze zichzelf zo hard pusht en waarvoor ze op de vlucht is. En niemand, zelfs Josie niet, is klaar voor de verrassende vrucht die ze zal plukken.
Titel: De Appelboomgaard
Auteur: Denise Hunter
Uitgeverij: RedRoseRoman- Kok Omniboek
Vertaling: Roelof Posthuma
Uitgave: 2012 — 319blz.
Origineel geschreven door Anja de Rijk op 10-06-2015
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam!
Na een veiling, waar niet gelijk duidelijk is waar het om gaat, wel wordt snel duidelijk dat de hoofdpersoon, Madison, worstelt met verschillende dingen en Beckett niet mag. De schrijfster lift verschillende luikjes op, maar niet alles zodat je snel verder wilt lezen om er achter te komen waarom. Het boek begin met 2 Bijbelverzen, die door het boek heen steeds meer verduidelijking geeft en veel toevoegt aan het verhaal. Het is niet alleen een verhaal over strijd en moeilijkheden die in het leven voorkomen. Het verhaal verteld ook dat je niet alleen bent als je moeilijkheden hebt. Toch is het niet een ‘zoet, alles komt goed verhaal’. Ja, Madison vind uit eindelijk de liefde, maar vooral leert ze de liefde van God kennen, leert ze op Hem te vertrouwen, leert ze lief te hebben, leert ze niet te snel te oordelen en leert ze te vergeven. Iemand anders en haarzelf. Het verhaal geeft al deze punten weer, en heeft hier en daar verrassende punten. Wat ik vooral goed vind is dat het werkelijk een verhaal is dat het mogelijk is, dat het echt gebeurd met iemand. Want niemands leven is zonder moeilijkheden en zonder strijd. Ook het feit dat Madison zich soms buitengesloten voelt, terwijl dat niet echt is, vind ik voor deze tijd actueel. Het is geen vrolijk verhaal, en ook geen verhaal dat ik ter ontspanning zou gaan lezen. Maar Denise Hunter heeft een prachtige schrijfstijl en voor mijn gevoel klopt alles in het verhaal.
De flaptekst:
Blootsvoets van Denise Hunter: één zomer kan alles veranderen! Madison McKinney is in de rouw vanwege de dood van haar tweelingbroer. Ze besluit te doen waar hij altijd van droomde: de plaatselijke regatta winnen. Ze moet alleen nog wel even leren zeilen… Zeilleraar Beckett O’Reilly denkt dat hij geen kans maakt bij Madison, maar hij wil haar graag helpen om een kans te maken bij de regatta. Dan springt de vonk over. Is dat echter genoeg voor hun liefde om de zomer te overleven? En is de regatta winnen echt wat Madison nodig heeft om verder te kunnen met haar leven?
Aantal Sterren:
Titel: Blootsvoets
Auteur: Denise Hunter
Uitgeverij: Voorhoeve
Uitgave: 1e druk 2014 — 320 blz.
Vertaling: Roelof Posthuma
Origineel geschreven door Anja de Rijk op 22-04-2015
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam!
De flaptekst verraad veel van het verhaal naar mijn mening, maar ondanks het vermoeden waarmee je begin in het verhaal. Is het prachtig geschreven en goed opgebouwd. De omslag is niet ontzettend mooi maar wel bijpassend.
Het vermoeden dat je hebt, laat je afvragen, hoe Hanna er mee om zou gaan als ze de waarheid zou weten en hoe ze reageert als ze het hoort.
Ook geeft het verhaal weer, dat er altijd twee kanten zijn van gebeurtenissen. Die de gebeurtenissen zeker niet goed praten, maar wel voor meer begrip zorgen. Ook laat het een kant zien die wij graag willen vergeten dat die er ook is. Want het is eenmaal fout geweest wat er is gebeurd, en basta!
Het laat de kant zien, dat diegene die fout is geweest ook veel spijt kan hebben en werkelijk veranderd kan zijn en diep berouw heeft, zoveel dat diegene er altijd nog onder gebukt gaat.
Zonder te veel te willen verklappen vind ik het prachtig geschreven en heb ik het in één zucht uitgelezen, vooral de laatste hoofdstukken werpen diepe bewondering bij mij op en zijn uitstekend verwoord.
Want in dit boek is ook God centraal, op verschillende manieren bij verschillende personen. En in de laatste bladzijdes vind ik dat de Bijbel, Gods woord uitstekend en prima begrijpbaar er in is verwerkt. Iets wat moeilijker is dan vermoed wordt.
Eén ding is zeker, Denise Hunter heeft er een fan bij!
De flaptekst:
Hanna Landin runt haar oma’s familiepension in de bergen. Ze doet haar werk vol enthousiasme, maar dat maakt het pension nog niet winstgevend. De concurrentie met een nabijgelegen luxueus ressort is moordend en Hanna’s zorgen stapelen zich op. Ze móét iets verzinnen om het pension te redden. Maar dan krijgt ze hulp uit onverwachte hoek. Micah Gallagher, een ervaren bergbeklimmer, biedt zijn diensten aan als excursieleider voor de pensiongasten. Juist omdat hij tot dan toe werkzaam was voor de concurrent, twijfelt Hanna. Is deze Micah wel te vertrouwen? Tegelijkertijd weet ze dat hij haar enige kans is; hij zou het pension kunnen redden. Hanna en Micah kunnen prima samenwerken. Zelfs zo goed, dat ze gevoelens voor elkaar ontwikkelen. Maar zowel Hanna als Micah worstelen met het verleden. Hanna is jaren geleden verkracht; Micah ontdekt gaandeweg dat uitgerekend hij de dader was. Ze bevinden zich in een onmogelijke situatie. Enerzijds is daar hun liefde, anderzijds Hanna’s woede en Micah’s enorme schuldgevoel. Hoe ver gaat vergeving?
Aantal Sterren:
Titel: Hanna’s Bestemming
Auteur: Denise Hunter
Uitgeverij: Redrose Roman Kok Omniboek
Uitgave: 1e druk 2012 — 315 blz.
Origineel geschreven door Anja de Rijk op 22-04-2015
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam!
Het vervolg na de De pioniersdochter
Dit boek begin heel anders dan de ‘De Pioniersdochter’ Het laat vrij snel zien wat er op dat moment aan de hand is en wat er de bedoeling is.
Roxanna is noodgedwongen in een positie als leider van een groep dames van twijfelachtige positie. Toch probeert ze er het beste van te maken en houd haar gemoed richting de toekomst, waarvan ze hoopt dat die haar gelukt brengt. Ook probeert ze blijmoedig de andere dames te leren bidden, wat de ene keer beter lukt dan de andere keer, wat een paar keer in het verhaal naar voren komt.
Het tweede hoofdstuk laat de belevenissen van de kolonel zien, en die zijn dramatisch voor hem én voor haar, en een groot deel van het boek bepalen.
Dit boek heeft een overgroot portie drama gekregen, dat prachtig is verwerkt samen met zijn en haar geloof in God en met onverwachte wendingen samen komen tot het slot.
‘In het fort van de Kolonel’ vind ik één van de mooiste boeken van Laura Frantz, en maakt je dat je meer van haar wilt lezen.
In het verhaal komen meerdere quotes en teksten tegen uit de gelijke tijd waaruit ze komen als waarin het verhaal zich afspeelt. Dit en andere dingen verteld ze in een nawoord. Wat ik op zo’n manier erg prettig vind, want je weet dan nog meer hoe de schrijfster het in gedachten had toen ze het schreef.
De flaptekst:
De ongehuwde Roxanna, een voorname inwoner van Virginia, gaat op zoek naar haar vader. Wanneer ze aankomt in het fort in Kentucky waar hij gelegerd is, blijkt hij tot haar grote verdriet te zijn gesneuveld. Roxanna bezit geen cent meer en is genoodzaakt te gaan werken als secretaris van kolonel McLinn. Het is al snel overduidelijk dat de kolonel gevoelens voor haar heeft. Roxanna ontdekt dat hij grote geheimen heeft. Wat weet hij van de dood van haar vader? Kan ze ooit van hem gaan houden?
Aantal Sterren:
Titel: In het fort van de Kolonel
Auteur: Laura Frantz
Uitgeverij:Voorhoeve
Uitgave: 1e druk 2012 — 431 blz.
Vertaling: Marianne van Reenen
Origineel geschreven door Anja de Rijk op 22-04-2015
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam!
Dit boek van Laura Frantz begint met een proloog in het verleden. En gaat daarna over naar het heden. Het heden dat doorspekt is met oorlog en angst. Vooral de angst is mooi in het verhaal geweven, en ik bedoel niet dat angst mooi is, maar het laat zien wat men doet door angst, en dát is mooi beschreven.
Ook in dit verhaal staan de blauw- en de roodrokken centraal, maar wat bij de andere verhalen een beetje op de achtergrond bleef komt nu dichterbij. En dat is het aandeel van de indianen.
Morrow komt regelmatig in aanraking met hen, en de eerste jaren is ze vervuld met angst die alles overheerst en haar niet verder laat kijken.
Hoe fijn vond ik het dat halverwege het verhaal daar verandering in komt, en ook die emoties en verlangens vond ik uitermate goed beschreven. Op een gegeven moment kreeg ik zelf het gevoel dat ik een beetje Morrow werd, zo goed kon ik me inleven in haar en eigenlijk ook in Roodhemd.
Laura kan de dingen zeer goed beschrijven maar daarnaast heeft ze ook een zeer prettige schrijfstijl, dat met elk boek verbeterd.
Ook dit boek deed me weer extra beseffen dat welk genre ik ook graag lees, dat dit het genre is wat ik het meeste leuk vind en eigenlijk ook nog leerzaam. Het is dus ook niet voor niets dat dit soort boeken ook vaak opduiken in mijn recensies.
Naast het prachtige verhaal, vind ik dit keer ook de omslag prachtig voorgegeven en precies bij het verhaal en Morrow passen.
De flaptekst:
Vergeving brengt ware liefde op haar pad Morrow Little wordt nog elke dag geplaagd door de herinnering aan de overval van de indianen waarbij haar moeder omkwam en haar broertje ontvoerd werd. Nu ze een jonge vrouw is, dingen vele mannen naar haar hand. Maar zelf heeft ze haar oog al op iemand anders laten vallen, een man die haar zowel intrigeert als beangstigt. Kan ze de nagedachtenis van haar moeder en broertje bezoedelen door een huwelijk met een indiaan of moet ze zich schikken en met een man trouwen van wie ze niet houdt?
Titel: Terug naar de rode rivier
Auteur: Laura Frantz
Uitgeverij:Voorhoeve
Uitgave: 1e druk 2013 — 340 blz.
Vertaling: Roeleke Meijer- Muilwijk
Origineel geschreven door Anja de Rijk op 23-04-2015
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam!
Dit is het tweede boek van Joseph Oubelkas. Ook gekregen van mijn lieve vriendin! En ook van dit boek ben ik weer zeer onder de indruk. Na het eerste boek van hem ‘400 brieven van mijn moeder’, ben ik gelijk doorgegaan en heb ik het in de nacht uitgelezen. Dit boek is iets meer in dagboek stijl dan het eerste en laat veel gedachtes zien van Joseph.
Maar het laat ook het leven zien, na de eerste babystappen van het nieuwe leven in vrijheid.
De moeilijkheden en de blijdschap om dingen te herkennen die je zolang niet hebt gezien. Ook dit boek geeft duidelijk weer; Wat je zaait zal je oogsten. Fijn om te lezen dat Josephs oogsten rijk en gezond zijn!
Ook geeft het antwoord op vragen waar je een beetje mee blijft zitten na zijn eerste boek. Bijvoorbeeld; Hoe gaat het nu met hem? Hoe gaat hij om met de veranderende dingen? Hoe gaat het met zijn vrienden uit de cellen? Hoe gaat hij om met het ongeloof?
Ik vond het erg prettig om daar antwoorden op te krijgen, al is dat lang niet altijd positief. Het is eigenlijk geen vrolijk boek, wel positief en het bevat humor!
Ook dit boek laat verschillende quotes en hele brieven zien. Er is een beetje herhaling, maar die is niet hinderlijk en is op sommige vlakken zelfs hard nodig als je ‘Gezondheid Liefde Vrijheid’ als eerste leest. Daarnaast zijn er ook een aantal ‘nieuwe’ verhalen die het eerste boek niet hadden gehaald. Ook zijn in het boek extra stukken tekst opgenomen met daarin de reacties van de lezers op zijn eerste boek.
Beide boeken hebben me ontroerd, ook voor beide omslagen passen precies.
Vooral het omslag van ‘Gezondheid Liefde Vrijheid’ is zo mooi voorgegeven dat je elk moment verwacht dat hij zijn ogen opslaat naar je.
De flaptekst:
Drie jaar na verschijning van de bestseller 400 brieven van mijn moeder verscheen in mei 2014 het tweede boek Gezondheid, Liefde, Vrijheid. Dit boek is het vervolg waarin Joseph Oubelkas de worsteling beschrijft met de vrije, maar sceptische wereld. Hij houdt zich staande ondanks alle veranderingen, tegenslagen en onzekerheden en probeert langzaam maar zeker weer een succesvol en gelukkig leven op te bouwen.
In dit waargebeurde verhaal staan de thema’s gezondheid, liefde en vrijheid als de drie pijlers van de auteur centraal. Zoals in zijn debuut worden hierbij ontroerende brieffragmenten van zijn moeder aangehaald.
Aantal Sterren:
Titel:
Auteur: Joseph Oubelkas
Uitgeverij: Literoza
Uitgave: 1e druk mei 2014 — 362 blz.
Origineel geschreven door Anja de Rijk op 06-05-2015
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam!
Waar te beginnen? Eerst wil ik dank spreken voor mijn lieve vriendin die mij dit boek cadeau heeft gegeven, omdat ik wel wat te lezen kon gebruiken na mijn operatie.
En wow, wat had ze een gelijk! Niet alleen van het lezen maar ook haar mening over het boek die ik nu deel met haar. Ook wil ik Joseph zelf bedanken dat hij zo snel de boeken heeft verzonden dat mijn broer ze kon meenemen naar mij!
Joseph heeft een schrijfstijl dat er voor zorgt dat je het boek niet meer WIL loslaten. Dat je je maag laat rammelen van de honger en je koppig door blijft lezen ook al is het 01:00 geweest.
Eigenlijk zegt deze zin het meeste al. Maar toch laat het niet zien wat het boek met je doet.
Het verhaal dat in het boek staat is het verhaal van Joseph zelf. Een verhaal dat je je niet voor kan stellen, met de beste wil niet, maar je weet dat het wel waar móet zijn.
Het laat je nadenken tijdens het lezen, maar ook na het lezen. Hoe zou ik het zelf doen in de situatie? Zou ik dat ook zo aanpakken? Zou ik ook die instelling hebben?
Ter gelijke tijd dank ik God dat ik zou iets niet heb mee gemaakt, maar ja, net zoals het Joseph, die had het ook niet verwacht en zat er toch 5 jaar aan vast. Langer, want het is iets wat hij nooit meer vergeet.
Het feit dat hij door sommige sceptisch wordt aangekeken of het allemaal wel echt zo is. Het punt is, vraag tien mensen een situatie/gebeurtenis te beschrijven en je krijgt tien verschillende
terug. Ook ‘vergeet’ je dingen. Het punt is dat nooit álles wordt verteld, want je kan niet alles exact opschrijven en sommige dingen wil of denk je gewoon niet meer aan. Maar dat betekend niet dat daardoor het verhaal niet waar is. Joseph heeft in de jaren dat hij vast zat een dagboek bijgehouden en brieven ontvangen, geschreven, Sms-jes ontvangen en geschreven.
Veel dingen zijn bewaard. Daarom ga ik ervan uit dat alles wat hij heeft verteld waargebeurd is. Daarbij ben ik van mening die ik altijd maar zo goed mogelijk probeer uit te dragen, dat de persoon waar het dan omgaat zeker weet dat hij de waarheid verteld en dat God het weet, dat de belangrijkste feiten zijn. Daarom probeer ik altijd oprecht iemand te geloven als iemand zijn verhaal verteld.
En dat doet me beseffen dat er zoveel landen zijn die zoveel anders omgaan met mensen dat wij West-Europeanen gewend zijn. Het idee dat er naast zoveel criminelen in mens onterende situaties vast zitten, doet me huiveren voor de mensen die daar onschuldig vast zitten. Die door zoveel regeltjes en corrupte toestanden het zo moeilijk wordt gemaakt. En hoe snel nijpend een situatie kan worden en dat er soms geen millimeter aan veranderd kan worden, omdat mensen zo hebzuchtig zijn.
Onder het lezen besefte ik me ook dat, voelt zich een beetje beschaamt, dat ik in de tijd dat het in de media was ik niks heb meegekregen. Maar een snelle berekening liet zien dat ik nog op de basisschool zat en dat ik toentertijd het nieuws helemaal niet in de gaten hield. Ook het nieuws dat het boek uit kwam in 2011, weet ik niet meer bewust.
Jammer, want ik had het boek graag vroeger willen lezen, al weet ik niet of ik het toen ook al zou kunnen waarderen.
Het boek is een eye-opener, het moet gewoon niet kunnen dat zelfs criminelen zo mens onterend worden behandeld, laat staan onschuldigen. En daarom heb ik een grote bewondering voor Josephs houding en handelen. Ook voor Josephs moeder, met haar brieven en woorden voor hem. Ik durf te zeggen dat als hij die niet had gehad, het nog moeilijker voor hem zou zijn geweest.
Ik hoop dat iedereen die in een vergelijkbare situatie zit als Joseph, zijn verhaal kan lezen en er moet uit kan halen. Zelfs degene die schuldig vast zitten zou dit boek een houvast zijn.
Nu ben ik erg benieuwd naar het vervolg van Josephs leven . ‘Gezondheid Liefde Vrijheid’ van Joseph Oubelkas, dus die ga ik nu snel lezen
De flaptekst:
‘400 brieven van mijn moeder’ is het waargebeurde verhaal van Joseph Oubelkas (1980) die op 24-jarige leeftijd zonder bewijs of onderzoek wordt veroordeeld tot tien jaar celstraf in Marokko.
Joseph is geboren en opgegroeid in het Brabantse dorp Raamsdonksveer. Op 20-jarige leeftijd is hij één van de jongste IT-ingenieurs van Nederland en later start hij zijn eigen IT-bedrijf. Alles verloopt succesvol. Tot eind 2004. Dan krijgt zijn nog jonge leven een bizarre wending.
Ondanks de fouten in het vonnis en de conclusie van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken dat er geen enkel bewijs richting Joseph wijst, beginnen voor hem de jaren van onterechte gevangenschap. Tijdens het harde leven in verschillende gevangenissen bouwt Joseph toch bijzondere vriendschappen op en wordt hij onvoorwaardelijk gesteund door de 400 brieven van zijn moeder.
Aantal Sterren:
Titel: 400 brieven van mijn moeder
Auteur: Joseph Oubelkas
Uitgeverij: Literoza
Uitgave: 1e druk februari 2011 — 377 blz.
Origineel geschreven door Anja de Rijk op 06-05-2015
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam!
