Greetje van den Berg, een blauwvinger, net als ik. Geboren als jongste dochter in een gezin van vier. En woont nu in Emmeloord.
Ze is sinds kort geridderd in de Orde van Oranje- Nassau.  Ter ere van haar vijftigste boek! Sinds de eerste en de tot nu toe laatste uitgave ziet ze zelf een flinke ontwikkeling. Nog altijd christelijk, maar wel op een andere manier. Niet meer expliciet, maar meer met symbolen.

Wie is uw grote voorbeeld? Met schrijven of gewoon in het totale leven?
Van een groot voorbeeld zou ik niet willen spreken, maar er zijn zeker schrijvers die invloed hebben gehad op mijn schrijverschap. Jos van Manen Pieters bijvoorbeeld. Haar boeken stonden al bij mijn ouders in de kast. Na verschijning van mijn eerste boek werd ik met haar vergeleken en daar was ik wel trots op. Later hield ik erg van de schrijfstijl van Maarten ’t Hart en Rascha Peper. Tegenwoordig vind ik het werk van Oek de Jong heel inspirerend.

Drinkt u liever thee of koffie?
Geen voorkeur. Ik drink ’s morgens graag koffie en ’s middags thee. ’s Avonds na het eten drink ik weer koffie en later op de avond ga ik weer over op de thee. Ik heb ook héééél veel thee in huis.

Wat is het eerste wat u doet als u uw uit bed komt?
Opfrissen, aankleden, half bakje muesli of havermout eten en dan gauw naar het zwembad.

Wat vond u het leukste boek om te schrijven?
Het leukste zou ik niet willen zeggen, maar met sommige boeken heb ik wat extra. Zoals Sophie, die roman gaat over Munchausen by Proxy en daar heb ik mij door erg veel medische informatie moeten worstelen. De uitdaging is dan om er een goed leesbaar verhaal van te maken. Met Droomprins en De schrijver en zijn vrouw, heb ik ook wel wat extra’s. En mijn laatste (50^e) boek dat een vervolg is op mijn 1e. Mijn 1^e speelt zich gedeeltelijk af in de Wildschönau in Oostenrijk. In mijn 50^ste ben ik teruggegaan naar dezelfde plek en dezelfde hoofdpersonen, maar dan 30 jaar later. Daar heb ik erg van genoten.

Bent u een honden of een kattenmens?
Ik ben helaas flink allergisch voor honden en katten. Van vogels heb ik  minder last en ik ben dol op tamme grasparkietjes, maar ook kippen vind ik heel leuk. Vroeger woonde ik aan een buitenweg. Daar hadden we naast parkieten en kippen ook nog konijnen, pauwen, cavia’s en zelfs een paard. Tegenwoordig woon ik in een flat en heb ik geen dieren meer.

Waar kunt u in de nacht wakker voor gemaakt worden?
Laat me ’s nachts maar slapen, want ik word er niet zo vrolijk van als ik wakker word gemaakt.

Waar en met wat zit u als u schrijft?
In mijn schrijfhoek in mijn kamer. 

Heeft u rituelen als u gaat schrijven?
Eerst koffie met een klassiek muziekje erbij. Vervolgens lees ik door wat ik de dag ervoor heb geschreven en dan begin ik.

Staat de verhaallijn al vast als u begint? Of blijft het voor u ook een verrassing hoe het verhaal zich gaat ontwikkelen?
In grote lijnen wel, maar er kan toch nog van alles veranderen en dat is dan ook wel weer leuk.

Wat is uw favoriete liedje aller tijden?
Ai… lastige vraag. Volgens mijn kinderen heb ik een afschuwelijke muzieksmaak. In ieder geval wel heel divers, van klassiek tot liederen van Taizé tot popmuziek uit de jaren ’60 en ’70. Laten we het houden op Yesterday has gone van Cupid’s Inspiration. Het was het eerste singeltje dat ik in mijn jeugdjaren van mijn eigen zakgeld kocht en ik word er nog altijd vrolijk van als ik het hoor.

Hoe bent u begonnen met schrijven?
In de jaren ’80 had ik geen werk. Ik kreeg van mijn moeder een stapel boekjes van Leni Saris en al lezende kreeg ik het idee dat ik dat zo ook wel zou kunnen. Vervolgens gingen we op vakantie naar Auffach in de Wildschönau in Oostenrijk. Bij thuiskomst schreef ik daar een verhaal over, stuurde dat naar de uitgever van Leni Saris en kreeg het terug met de mededeling dat hij wel belangstelling had, maar dat het te dik was. Ik heb het herschreven en vervolgens werd het uitgegeven.

Doet u voor uw boeken research? Kost dat veel tijd? Liep u tegen feiten of leuke weetjes aan waardoor u blij verrast was en gebruikt u dat soms ook?
Research is voor mijn boeken onontbeerlijk. Ik vind het een mooie kant van mijn vak omdat ik vrijwel altijd bijzondere en mooie mensen leer kennen. Feiten of leuke weetjes kan ik zo niet meer oplepelen, wel weet ik dat ik er veel van leer en soms anders tegen bepaalde zaken aan ga kijken. Ik snapte bijvoorbeeld nooit waarom een meisje valt voor een loverboy en zich dan seksueel door hem laat gebruiken. Na het schrijven van ‘Droomprins’ begreep ik dat veel beter. Dat wil ik dan ook graag aan mijn lezers overbrengen.

Wat doet u als u vast loopt tijdens het schrijven?
Dan ga ik wandelen op Schokland, een drooggelegd eiland dat vroeger in de Zuiderzee lag. Vooral met slecht weer vind ik het er heerlijk. Dan kom ik geen mens tegen, sop op mijn bergschoenen door de modder en op die momenten komen de mooiste zinnen en ideeën boven.

Heeft u nog tips voor beginnend schrijvers?
Zorg voor voldoende zelfdiscipline. Voor elke schrijver is dat een vereiste. Ook met veel talent en mooie ideeën valt het lang niet altijd mee om een boek te schrijven. Je moet jezelf steeds weer motiveren en stimuleren en je moet er soms dingen voor laten omdat je moet schrijven. Daarnaast moet je uiterst kritisch op jezelf zijn. Soms is het pijnlijk om grote delen van je verhaal te moeten schrappen, maar het wordt er vrijwel altijd beter van. En controleer je achtergronden en details, dus doe voldoende research, ook als daarvan maar weinig terugkomt in je verhaal. Het is erg pijnlijk als lezers je op onwaarheden betrappen.

Waarom denkt u dat er zoveel mensen een vooroordeel hebben voor dit genre/familie- streekromans?
Negen van de tien keer hoor ik mensen zeggen dat hun oma dit genre vroeger al in de kast had staan en dat ze die destijds hebben gelezen. Op die ervaring baseren ze dan nog altijd hun vooroordelen. In mijn omgeving was er ook een aantal mannen dat die mening was toegedaan. Na lezen van een boek van me, stelden ze hun mening vrijwel allemaal bij.

Hartelijk bedankt Greetje, voor de kleine inkijk hoe het schrijfproces bij u gaat!