Dit boek ontving ik van Hebban voor de leesclub van ‘Ochtendkoorts’. Je kon je inschrijven en omdat het verhaal mij wat leek, ik ben nu eenmaal een groot fan van geschiedenis, schreef ik mij in en ik kreeg een berichtje dat ik één van de gelukkigen was die mee mocht doen met een geschonken exemplaar. Je kon namelijk ook mee doen met een eigen exemplaar. Dank aan Hebban!

De flaptekst:
In ‘Ochtendkoorts‘ wordt Miklós, een Hongaarse overlevende van Bergen-Belsen, wordt verscheept naar een vluchtelingenkamp in Zweden. Hij heeft te horen gekregen dat hij nog maar enkele maanden te leven heeft. Miklós wil iets achterlaten, een bewijs dat hij bestaan heeft, en hij vraagt een lijst op van de 117 vrouwen die afkomstig zijn uit het zelfde gebied als hij, eveneens een kamp overleefd hebben en nu in Zweden zitten. Hij schrijft ieder van hen aan in de hoop op een reactie en een echtgenote. In een ander vluchtelingenkamp leest Lili zijn brief. Ze ligt op bed, heeft niets omhanden en besluit terug te schrijven. Met elke brief raken ze verliefder. In december 1945 besluiten ze elkaar te ontmoeten, en in de drie dagen die ze samen doorbrengen raken ze ervan overtuigd dat ze willen trouwen. Ze moeten alleen nog een manier vinden om dat voor elkaar te krijgen…

Mijn mening:
Het is een interessant boek dat je gedachten vasthoud. De weinige spanning en de hoogdravende taal die Miklós spreekt laten het overkomen alsof het verzonnen is. Want het is gebaseerd op waarheid, maar wat precies dan? En hoeveel?
Toch sla ik bladzij voor bladzij om, om te zien, te lezen wat Miklós beleeft en denkt. Door het taalgebruik en de namen die hij noemt, maakt de politieke gedachten die hij voert, het er niet duidelijker op voor mij. Op zich vind ik dat deel vrij onnodig, maar als het bij Miklós past dan hoort het er bij. Misschien had het anders aangepakt kunnen worden. Want hoe een persoon denkt en spreekt kan men niet veranderen en ik vind de verdere schrijfstijl erg prettig.
De stukjes brieven in cursief laten zien hoe een band kan groeien door letters op papier.
Wat ik een vrij storend feit vind is Harrry, de persoon zelf vind ik vermakelijk om te lezen. Maar op blz. 21 duikt hij ineens op en is er totaal geen uitleg over hem.
De titel vind ik goed gevonden. Ongeveer halverwege het boek viel het kwartje bij mij. Ofwel ik viel even stil en dacht na over wat ik had gelezen en keek naar de kaft. En toen maakte ik het sommetje! Ik vind de titel passen, subtiel, niet echt dekkend voor het hele verhaal. Maar het komt in het hele boek terug! Dus ja ik vind de titel erg goed!

Door heel het boek spreekt de geschiedenis. Dingen die mij niet bekend waren, dingen die meestal niet verteld worden op school. Ook deze kant van de bevrijding en de heropbouw van landen en levens, word vaak niet genoemd in de media. Dit vond ik erg leerzaam en laat toch ook een beklijvend gevoel achter, wat de mensheid elkaar toch kan aan doen.
Ook stukjes ‘belevenissen’ ( ik vind belevenissen eigenlijk niet het juiste woord, maar weet even geen betere) Laten zien hoe diep de oorlog is gegaan in de ziel van de mensen, hoeveel pijn erdoor is ontstaan en dat al die mensen een eigen manier hebben om er maar mee om te gaan. Niet wetend of hun keuze een goede is. De keuze om er over te zwijgen omdat woorden het nooit echt kunnen beschrijven wat ze hebben gezien.

Aantal Sterren:

Titel: Ochtendkoorts
Auteur: Peter Gárdos
Uitgeverij: Ambo Anthos
Vertaling: Ambos Anthos uitgevers en Rebekka Hermán Mostert
Uitgave: 3e druk maart 2016 — 286blz.

Origineel geschreven door Anja de Rijk op 08-04-2016
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam.