Sinds het allereerste begin dat ik het eerste boek heb ontdekt volg ik de auteur van de serie; In de ban van de wolf.
Het wordt uiteindelijk een drieluik! De vragen die ik had. Heb ik haar zelf gesteld. Maar niet iedereen heeft dat gedaan. De vragen die ik vond in recensies en op bijv. Goodreads. Heb ik verzameld en aan Christine gestuurd. Hier onder kan je daar het resultaat lezen. Veel plezier!
Q: In het boek wordt een tv zender VT4 genoemd maar die bestaat niet (meer)
A: Dat klopt. Deze zender heet nu VIER en dit is over het hoofd gezien. Vele zeggen nog steeds VT4 net als Kanaal 2 (intussen Q2), ook wij. Dit wordt in een volgende druk aangepast. Merci voor het melden!
Q: Belgische zenders in de Pyreneeën? Dat kan toch niet?
A: Er zijn verschillende technische middelen om overal ter wereld tv zenders te ontvangen die vanuit een ander land komen. Één van die middelen is bijvoorbeeld een schotel. In Egypte konden we de Belgische zender Eén ontvangen.
Dus ja het is werkelijk mogelijk om VIER in de Pyreneeën te kijken.
Q: Het wordt vaak gemeld als Young Adult boek. Maar ik vind het op de grens voor meer een jeugdboek.
A: Velen hebben het als een YA betiteld. Officieel heeft Clavis het kaartje 14+ eraan gegeven. In de bibliotheek en de boekhandels ligt het bij de YA boeken en dat vind ik fijn. Het ligt net op de grens.
Q: Het verhaal speelt zich af in de Pyreneeën. Maar het is eigenlijk allemaal Vlaams. Ze spreken het. Vlaamse namen. Vlaamse tv. Hoe kan dat?
A: Ik ben Vlaams. Het heeft mijn voorkeur om zoveel mogelijk Vlaams te behouden in de dialogen. Een Nederlandse auteur schrijft ook in het Nederlands, maakt niet uit waar zijn verhaal zich afspeelt of gaat die zijn dialogen soms in het Engels schrijven omdat het verhaal zich in Engeland afspeelt? Vaak lees ik dat ik het verhaal beter in de Ardennen had kunnen laten afspelen. Ik vind van niet. De Pyreneeën is veel mooier dan de Ardennen (bergen, rivieren, watervallen, natuurparken). Meer mogelijkheden. Het verhaal is niet minder spannend omdat het niet in de Ardennen afspeelt. Esther komt ook uit België. Show, don’t tell. De lezer moet even doordenken. De Vlaamse namen van de andere personages is bewust gedaan. Ik heb een hekel aan vreemde namen. Je kunt ze moeilijker onthouden en in sommige boeken heb je geen idee hoe je ze moet uitspreken. Dus waarom moeilijk doen als het eenvoudig kan? Ik vind het trouwens altijd grappig als ik dat lees in recensies want bij andere boeken met vreemde namen wordt daar dan weer over geklaagd dat ze het niet kunnen onthouden of niet weten hoe het uit te spreken en doe je het eens anders zoals ik het durf te doen dan wordt er daar weer over geklaagd… Daarbij houd ik van buiten de lijntjes schrijven. Het onderscheid mij van andere schrijvers. Als ik een herenhuis nodig heb in Spanje zoals in deel 2 gooi ik dat er gewoon in. In Egypte heb ik zelfs een modern huis gezien zoals het hier in België gebouwd wordt. En als ik parket nodig heb in dat herenhuis omdat dat beter glijd dan een stenen vloer dan voeg ik dat in. Ik pas de omgeving aan aan wat ik nodig heb om het verhaal spannender te maken.
Q: Milk Inc komt toch niet in de Pyreneeën. Zijn ze überhaupt wel bekend?
A: Milk Inc. is beter bekend dan men denkt. Ze komen uit België en zijn ook bekend in Canada, Singapore, Groot- Brittannië, Frankrijk, Nederland, Zweden en dus ook Spanje. Er is een periode geweest dat ze elk weekend naar de Spaanse discotheken trokken. Ze werden daar rond 2002 meer bekend en scoorden daar ook met een hit. Je kan de informatie die ik heb gebruikt hier terug vinden.
Q: De gedichten zijn zo mooi! Van wie zijn die? En waar kan ik de gedichtenbundels kopen?
A: De gedichten zijn van Mark Galenkamp. De reeks bestaat enkel momenteel nog maar op de laptop van Mark en mij.
Q: Dat eetpatroon valt het Esthers moeder nu helemaal niet op?
A: Ze merkt het wel op. Ze trekt de koelkast open, aarzelt even en neemt dan de kaas. Maar ze zegt er niets van. Ze maakt zich meer zorgen om Esthers schoolresultaten.
Q: Hoe zit het met het Nederlandse taalvak?
A: In Spanje kun je kiezen uit een vreemde taal in je vakkenpakket. In Nederland kun je Spaans en zelfs Chinees leren op school als keuzevak, dus omgekeerd kan het ook. Het is ook logisch dat Esther voor dat vak kiest.
Q: Sommige dingen worden best vaak herhaald.
A: In de ban van de Wolf was het eerste boek. Er is hard aan gewerkt door mij en verschillende andere mensen. In deel 2 is die herhaling van sommige zinnen een heel stuk minder heb ik al gehoord van een lezer die er extra op gelet heeft. Maar zinnen zoals ‘Ik zet mijn zintuigen op scherp’ kan ik niet vermijden omdat Esther ze aan en uit kan zetten en het bij Jonathan zich vanzelf regelt. Esther kan het beheersen, Jonathan niet.
Zo wordt ergens ook gezegd in een recensie dat er belachelijk veel herhaling zit in het eetpatroon van Esther. Dat ze veel de koelkast plundert en het niets toevoegt. En dan denk ik: Jammer dat je het punt mist en gewoon niet geniet van die scenes. Dit is deel 1, je moet niet vooruit lopen op de zaken. Dat heeft echt wel zijn doel en die scenes zijn ook leuk. En het wordt een vertrouwd iets voor de lezer.
Q: Waarom wordt er niet vermeld dat ze hun kleren uittrekken vlak voor de verandering? Je hebt het gewoon weggelaten. Wat gebeurd er eigenlijk daarmee?
A: De eerste keer dat Esther veranderde was toen ze het paard van Hector als maal wilde gebruiken. Normaal zouden de kleren moeten scheuren want het is een wetenschappelijk experiment. Maar ik had niet de behoefte om dat te vermelden. Ook niet toen ze weer terug veranderde. Ze wrijft gewoon de aarde van haar jeansbroek af. Anders zit ik met een naakte Esther… Ik heb het toen even overlegd met mijn schrijfcoach. We vonden het beter het zo te laten om de volgende redenen.
– Je hoeft niet alles uit te leggen of te tonen. Geef de lezer ook iets om zelf in te vullen. De lezer kan zelf zijn fantasie gebruiken wat er mee gebeurt. Sommige zien de kleren mee veranderen, andere denken er niet over na en volgen gewoon het verhaal.
– Ik vermijd herhaling. Geen naakt beeld en omkleedpartijen achter bomen. Geen boze ouders om het naakte beeld. Mijn jongste lezertje is 9 heb ik een paar weken terug ontdekt. De mama tagde me op Facebook. Godzijdank heb ik dat niet gedaan een naakt beeld J. Geen gezeul met kleren van de ene plaats naar de andere wat een mooier beeld geeft met de wolven. Ik vind het trouwens lachwekkend een wolf die kleren in zijn bek meedraagt. Heel mijn beeld is dan om zeep.
– Ik kan nu doen wat ik wil. Esther kan veranderen voor wie ze maar wil zonder een naakt beeld te hebben. Dus meer actie en spanning.
Ik heb geen spijt van die keuze. Het was de beste beslissing die ik kon nemen.
Q: Ik vind de pestscenes lachwekkend. – Dat schelden en dat geweld samen, dat klopt niet. – Het pesten wordt heel realistisch neer geschreven. – Waarom die andere scheldwoorden?
A: Pesten is hevig en vaak harder dan men kan voorstellen, zelfs de dingen die je je eigenlijk niet voor kán stellen. Ikzelf en velen met mij weten hoe het is om gepest te zijn. Een deel van de scenes zijn dan ook waargebeurde gebeurtenissen. Ik heb een lezer gehad die deel 1 niet heeft kunnen uitlezen om die reden. Het was te herkenbaar wat Sandra deed en het rakelde haar verleden op. De scheldwoorden heb ik bewust zo gedaan. Ik heb een hekel aan scheldwoorden. Ik lees sommige boeken daarom niet als er echte scheldwoorden worden gebruikt. Dan denk ik: Is dit het voorbeeld dat we meegeven als schrijver aan de jeugd? De scenes zijn al hard, moet je er dan nog bij gaan schelden? Daarom die zachte lachwekkende scheldwoorden. Het is ook de bedoeling dat de scheldwoorden het iets minder erg maken en je er af en toe mee kunt lachen wat Sandra uitkraamt.
Eén iemand zei: ‘Ik denk dat Sandra nog veel sterker neergezet had kunnen worden als ze één bijnaam had voor Esther. Het voelt nu een beetje geforceerd grappig bedoeld.’
Ik vind van niet. Nu karakteriseert het Sandra doordat ze telkens Esther anders noemt. Nu is ze vindingrijk. Met 1 woord niet. Je weet niet wat je nu kunt verwachten. Eén woord zou het ook saai maken.
Q: Wanneer komt deel drie uit?
A: De eerste versie is af. Het stond gepland voor het voorjaar van 2018 maar ik denk niet dat ik dat haal. Ik doe er liever langer over dat het goed is dan vlug vlug om het af te hebben op de geplande deadline. UPDATE: Eind december lever ik het in. Dus als alles goed gaat, gaat het deze zomer gebeuren!
Dankjewel Christine voor het beantwoorden van deze vragen!