´Een vleugje kaneel´ is het vierde boek van Olivia Hill dat ik mag lezen! Eerder las ik dus al drie boeken van haar en toen ik de flaptekst las ging ik weer voor de bijl, maar gaat de flaptekst het waarmaken?
De flaptekst:
Aspen is al een poosje werkeloos en woont in bij haar moeder. Dan krijgt ze een baan aangeboden in Canada. De Yukon school voor speciaal onderwijs heeft een directeur nodig en zij is volgens het personeel geknipt voor de functie. Vol goede hoop vertrekt ze vanuit het zonnige Los Angeles naar Dawson City, waar de temperatuur ver onder nul ligt.
Dat ze terecht komt op een school met een duister verleden wordt haar daar pas duidelijk. Erg bruisend is de school ook niet meer. Er zitten maar vijftien kinderen op en in totaal werken er drie mensen: Bob de leraar, stokoude Marlow de leerlingbegeleider en Parker, de kok die tevens conciërge is.
Aspen kan al snel goed overweg met de sexy kok en moet zelfs bij hem intrekken omdat haar appartement tot aan het plafond vol blijkt te staan met rommel. Ondertussen begint ze zich steeds meer af te vragen wat er gebeurd is waardoor de school er nu zo slecht aan toe is. En wat zit er precies verborgen in de rechtervleugel, die compleet dichtgetimmerd is? Samen met Parker probeert ze het mysterie te ontrafelen voor de school echt helemaal dicht moet…
Mijn mening:
Na het lezen van Olivia´s eerdere verhalen wist ik dat haar stijl mij niet 100% ligt. Maar de flaptekst klonk dermate goed dat ik het toch wilde lezen. Voor het verhaal, het plot zogezegd. Dat vind ik echt wel origineel. Maar voor mijn gevoel is het dan ook wel gezegd. De personages zijn erg vlak, hebben weinig groei. Ook al heeft Parker een beetje meer. Ik mis spanning en opbouw.
De tijdlijn is onduidelijk, waardoor het lijkt dat ze na een week al een relatie hebben, de gevoelens en hoe ze over een gezin praten. Het is voor mij te ongeloofwaardig. Woorden als dribbelen. Voor een volwassenvrouw, die gezond is van lijf en leden. Geen sport bezigt op het moment. Dan past dat gewoon echt niet. 1 keer klinkt het wel leuk. En er waren nog een paar vergelijkbare dingen. Het onderwerp, speciaal onderwijs en internaat vond ik ook leuk gevonden, en naar mijn inzien origineel.
Ook vond ik dit keer de schrijfstijl niet prettig lezen, het irriteerde mij veel meer dan in de andere verhalen. Dus het plot vind ik leuk, origineel. Ik zag niet eens alles aankomen. Dus dat is prima. Het zijn gewoon de andere punten die mij dit keer echt niet kunnen overtuigen. Alle elementen zijn er, maar het word naar mijn inzien niet waargemaakt. Maar ik roep vooral op, om dat zelf te gaan beoordelen!
Daarom besluit ik dat ik geen boeken meer ga recenseren van Olivia Hill. Ik sluit lezen zeker niet uit, want auteurs groeien vaak met elke km. Maar tot die tijd, laat ik dus het recenseren even liggen voor haar boeken, in dit genre.
Je kan ´Een vleugje kaneel bij je lokale boekwinkel of bij bol.com bestellen.
Origineel geschreven door Anja de Rijk op 18-11-2022
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam.
*** Persoonlijke opmerking***
Bloggen doe ik nu al jaren, sinds ik in Duitsland woon. Dat, samen met mijn dyslexie, zorgt ervoor dat ik schrijf- en grammaticale fouten maak. Ik ben mij bewust dat ik deze soms nog steeds overzie als ik mijn tekst nog eens nalees.
Het is helaas voor mij niet te betalen om iemand dat te laten corrigeren. Ik beloof jullie dat ik mijn best doe, en het belangrijkste is voor mij vooral boekenliefde met jullie te delen!***