‘Het komt vanzelf’ & ‘Het wonder’ & ‘Arigato’ – Jackie van Laren

Arigato
Sinds langere tijd weer een recensie van Jackie van Laren, ik las een paar nieuwe korte verhalen. Dit keer prop ik er ook drie in één recensie. En met dat moeten we het uithouden tot deel drie van de serie er is!
Nieuwsgierig naar alle andere recensies over Jackie’s boeken? Die kan je hier vinden!

De flapteksten:
Het komt vanzelf:
Als Solitaire na een onverwachte erfenis in het huis van haar tante trekt, beseft ze dat ze wel erg begint te leven naar haar naam: ze is de dertig al gepasseerd, maar nog altijd alleen. Ze zou best een leuke man willen ontmoeten, maar ze is nogal kieskeurig. Misschien biedt haar nieuwe woonplaats perspectief op nieuwe contacten. Tot die tijd kan ze haar energie goed gebruiken om het huis een beetje op te knappen. Toevallig strijkt er net op dat moment een rondreizende Deense klusser in een camperbusje in haar buurt neer, die niet alleen handig blijkt maar ook zeer charmant.

Arigato: Doordat Thalitha als vertaalster thuiswerkt, krijgt ze ongewild veel te veel mee van het privéleven van haar buren. Met de goedmoedige buurman heeft ze geen moeite, maar zijn snauwerige vriendin werkt haar danig op de zenuwen. De vrouw is fotomodel-knap, dat wel, maar er kan nauwelijks een aardig woord van af – ook niet voor haar eigen vriend. De kat van het stel lijkt haar ook niet zo aardig te vinden, want hij is regelmatig onvindbaar, hoe hard de buurvrouw ook roept; niet zelden zit hij dan verstopt onder de struiken in Thalitha’s tuin. Hoe hard de buurvrouw ook roept; niet zelden zit hij dan verstopt onder de struiken in Thalitha’s tuin. Als de buren op een dag gaan verhuizen, belooft het eindelijk rustig te worden. Tot er na een paar dagen onverwacht bezoek voor Thalitha’s deur staat.

Het wonder: Als eerste violist bij het Concertgebouworkest is Tarquin muzikaal enorm getalenteerd, elegant, kunstzinnig… en eenzaam. Hij leidt een nomadisch bestaan en met de naderende kerstdagen valt het hem extra zwaar om niet neerslachtig te worden als hij iedere avond weer alleen in zijn hotelkamer zit. Tot hij op een koude, grijze dag even iets te eten haalt in de pauze tussen twee repetities. Een collega die hem al eens was opgevallen, maar op wie hij nooit zelf af zou durven stappen, spreekt hem aan. Wanneer ze elkaar de hand schudden, lijkt er iets te gebeuren waar Tarquin al bijna niet meer op durfde te hopen.

Mijn mening:
Ik kwam op koboplus het verzamelde werk tegen, en ik moest weten of er nog iets instond wat ik niet had gelezen en ik vond daar drie verhalen! <3 Als eerste herlas ik ‘Soepfactor‘ nog even. Daarna begon ik met ‘Het wonder’ ik geloof het kortste verhaal van alle. Het verhaal begint heel anders, maar wel grappig. Ook zijn hier de minste aantal cliche’s te vinden. En ik blijf me afvragen hoe men die naam moet uitspreken…
Daarna las ik ‘Arigato’ wat een geweldige vondst is. Heerlijke beschrijvingen en zo niet standaard lekker ding. <3
Het verhaal voelt het meest volledig en leest echt heerlijk weg!
‘Het komt vanzelf’ is ook een leuk verhaal maar voelt minder volledig 😛 Ja ik zal verder niet mekkeren dat het een kortje is. Ik had gewoon meer van de personages willen zien. Wat zichtbaar was, smaakte gewoon naar meer!

Origineel geschreven door Anja de Rijk op 21-05-2021
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam.
Je kan deze verhalenbundel ‘Alle verhalen (tot nu toe) bij bol.com bestellen.

*** Persoonlijke opmerking***
Bloggen doe ik nu al jaren, sinds ik in Duitsland woon. Dat, samen met mijn dyslexie, zorgt ervoor dat ik schrijf- en grammaticale fouten maak. Ik ben mij bewust dat ik deze soms nog steeds overzie als ik mijn tekst nog eens nalees.
Het is helaas voor mij niet te betalen om iemand dat te laten corrigeren. Ik beloof jullie dat ik mijn best doe, en het belangrijkste is voor mij vooral boekenliefde met jullie te delen!***

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.