‘Het huis in Mirrorlake’ van Olivia Hill is het tweede boek van Olivia dat ik mag lezen, het eerste boek beviel goed -> ‘Sweet home Carolina’ al werkte ze daar nog samen met iemand anders. Cover is vrolijk en hoewel het lentebloemen zijn doet het me toch aan kerst denken 😛
De flaptekst vind ik wel wat lang, en ik hoop dat het niet teveel van het verhaal verraad. Lets go!
De flaptekst: Hope verhuist na het overlijden van haar moeder weer terug naar Mirrorlake, waar haar tweelingzus Hazel haar met open armen ontvangt. Dat ze echter in het huis moet wonen waar ze achttien jaar geleden uit is weggevlucht, maakt de situatie zwaar voor haar. Toch blijft ze, voor Hazel.
Nadat Hope in de oude schuur naast het huis een hondje vindt, neemt ze het onder haar hoede. Het dier helpt haar de angstige nachten door te komen. Erg blij is ze dan ook niet wanneer zijn baasje, een zekere Enzo, ineens voor de deur staat. Enzo sluit echter een deal met haar: ze mag het hondje een tijdje houden, als hij mag komen helpen met het verbouwen van het huis.
Hazel is dolblij dat Hope weer thuis is in Mirrorlake. Ze heeft het haar zus nooit kwalijk genomen dat ze ineens verdween. Het zorgen voor haar moeder, die na de dood van hun vader compleet veranderde, heeft haar echter wel schuw en afstandelijk gemaakt. Hazel weet dan ook niet wat haar overkomt als haar oude high school crush Mason plots opduikt. Als hij aanbiedt te komen helpen met het verbouwen van het huis, kan ze zijn hulp niet weigeren.
Wat de zussen echter niet weten, is dat Mason en Enzo er een dubbele agenda op nahouden. En wanneer ze vinden waar ze naar op zoek zijn, ontstaat er een conflict dat alleen met pure liefde en onbreekbaar vertrouwen kan worden opgelost.
Mijn mening:
Het boek leest heel erg vlot weg, de hoofdpersonages zijn leuk. Maar ik merk na het lezen van de laatste bladzijdes dat, hoewel ik het dus een leuke en makkelijker read vond, dat ik heel veel diepgang in het verhaal mis, alle ingrediënten waren wel aanwezig. Zoals Hopes angst…. En ook die van Hazel. Sommige dingen zijn ook niet afgemaakt naar mijn gevoel. Hoe wist Enzo het en waarom word het uiteindelijk niet verteld?? Het einde heeft me dan wel verrast. Maar dat was dan het enigste in het hele verhaal wat dat voor elkaar kreeg. Want verder word er nogal op in gegaan op clichés, en naar mijn inziens niet van het juiste soort. Verder vind ik de flaptekst veelte veel vertellen. Het verrassingselement was veel meer aanwezig geweest, als alleen al de laatste alinea weg niet erbij zou staan. Al met al en boek wat men goed kan lezen zolang men niet teveel verwacht. Ik ben benieuwd naar het volgende boek, ik denk en hoop dat het volgende boek beter gaat zijn.
Daarbij is er hier en daar naamsverwarring…. deze punten heb ik aan de uitgeverij doorgegeven.
‘Het huis in Mirrorlake’ hoort bij een blogtour! Alle eerdere recensies kan je hier vinden!
Origineel geschreven door Anja de Rijk op 18-02-2022
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam.
Je kan ‘Het huis in Mirrorlake’ bij je lokale boekhandel of bij bol.com bestellen.
*** Persoonlijke opmerking***
Bloggen doe ik nu al jaren, sinds ik in Duitsland woon. Dat, samen met mijn dyslexie, zorgt ervoor dat ik schrijf- en grammaticale fouten maak. Ik ben mij bewust dat ik deze soms nog steeds overzie als ik mijn tekst nog eens nalees.
Het is helaas voor mij niet te betalen om iemand dat te laten corrigeren. Ik beloof jullie dat ik mijn best doe, en het belangrijkste is voor mij vooral boekenliefde met jullie te delen!***