Zoal ik gisteravond op fb zei. ik blog er nog over. Over die vermoeiende en verrassende avond.
Maar tijd vliegt en ik bedacht me dat ik nog moest bloggen. Beloftes moet je nakomen.
Gisteren was ik dus aan het werk bij het tankstation. Eerst was er een grappig momentje. 2 dames staan aan de kassa, beiden maken een beweging van u mag voor. Beiden maken een beweging nee, hoeft niet, ik wacht.
Ik sta te wachten achter de kassa, tot dat de van beiden dames de metgezellen klaar zijn met tanken. dus omstebeurd kijken we elkaar aan. de dames, wie als eerste naar de kassa mag. Ik van het kassascherm naar beide dames. de dames kijken naar mij en naar elkaar en zo gaat het door. en door, en door. Tot dat… ja! nummer 1 is klaar! Snel zeg ik, dat nummer 1 klaar is en het doodstille moment van naar elkaar kijken is voor bij. Grappig. Komt bijna nooit voor dat het zo stil is. en op dat moment wist ik ook niks zinnigs te zeggen.
Maar dat was grappig. Later op de avond was er een rus. Er zit nu eenmaal een trainingscentrum en een overdekt schaatsstadion in het dorp. dus gek is dat niet. Maar de beste man vergeet dus bij de 2 keer pinnen zijn kaart. Ik zie net zijn busje wegrijden. en ik trek zonder natedenken die kaart eruit en ren naar de deur, achter die bus aan. Geeft dat ding net gas. Ik roep nog ‘Wait!’ Maar dat heeft hij overduidelijk niet gehoord. een andere klant die even daarvoor lopend was vertrokken. zag me rennen en zwaaide naar de chauffeur, waarop hij zijn raam naar beneden deed en onbegrijpelijk keek. Logisch ook. Daarna keek hij op zij en zag hij mij aan komen rennen. heb heel snel links en recht gekeken en de grote weg opgerend, want daar was ondertussen de bus opgereden. gelukkig weinig verkeer en was hij ook aarzelend gestopt. en ik riep in het Engels, u was uw kaart vergeten. Hij begint thankyou te zeggen. knijpt als bedankje in mijn vingers als ik de kaart aan hem geef. en begint te lachen als hij beseft hoeveel problemen ik heb voorkomen door als een gek achter die auto aan te hollen.
Nouja tot zover mijn goeie daad, en ik hol weer terug naar het tankstation. De Nederlandse gast, die daar koffie zat te drinken en dus lid (trainer, geloof ik) van team Beslist.nl. Was ondertussen ook naar buiten gelopen om te kijken wat er loos was en waar ik als een malle heen was gerent. Heb het toch maar effies uitgelegd.
Nouja, dan ga je gewoon weer verder met de dingen die gedaan moesten worden. Niets geks.
TOT het moment dat een klant binnenkomt met een geschokt gezicht. en met haar vingertoppen een buidel vast houd.
Daar bleek heel, heel, heel veel geld in te zitten. Bij de kassa, waar camera’s opgericht zijn en de klant erbij heb ik het door gekeken of ik een naam, of iets kon vinden. Helaas, niets van dat alles. Enkel 3 rekeningen, 2 van een bakker en 1 van een restaurant. en 2 cadeaubonnen
Tja, wat moet je dan? De politie gebeld. nou breng het morgen maar langs. ik dacht en zei, kan het ook nu nog? ja dat mocht.
Ik ben amper een andere klant aan het helpen, of de telefoon gaat, die hem ik nu maar wel opgenomen. De Politie, het leek hun toch beter dat ik het in de winkel zou laten, een briefje voor mijn collega’s zou schrijven en als niemand kwam opdagen dat ik het dan de volgende dag maar moest langs brengen. Hun redenering, en er zit iets van logica in, maar niet veel. Was, dat de eigenaar alleen wist wat hij had verloren. en hij alleen wist dat er zo veel geld in zat. Maar de beste politie! Vergat dat! 1 meerder klanten in de winkel waren. en dat de telefoon de 2 keer op luidspreker stond.(why, soms gaat hij over en dan hoor je niks, de tip van de chef was, druk op luidspreker en je hoort diegene als nog, dus omdat ik het gevoel had dat het de politie was en wou weten waarom ze terug belden) Maar het gevolg was dat, de ander klanten precies hoorden wat de politieman zei. Conclusie, Niet alleen de eigenaar weet dat er veel geld is verloren. en hoe moet mijn collega dan weten wie de eigenaar is?
Tja. Maar ondertussen was het 22 uur geworden en had ik de boel afgesloten. En er was niemand op komen dagen! Toen heb ik die bonnetjes maar opnieuw bekeken. Bakker is om 22 uur echt gesloten. en dan je hebt zoveel klanten als bakker zijnde. Het restaurant dan maar. Tafel 4, rekeningnummer 22 en dezelfde dag.
Het restaurant opgebeld. Wisten niet wie het was, maar naar een paar keer door vragen, Was het een duitser, een buitenlander, iemand uit het dorp. een grote groep.
Kwam bij hun ineens een helder inzicht dat die tafel vooraf was gereserveerd! Eureka! Geen naam van de gast/klant. Maar het was een Duitser en logeerde in een gästenhaus, waarvan de naam ook op de cadeaubonnen stond.
Toen maar dat gästenhaus opgebeld. gevraagd. Is misschien één van uw gasten iets verloren? Was amper uitgesproken of de telefoon ging naar iemand anders. Naar de gast die inderdaad iets was verloren. Kon hij het ophalen of? Maar omdat de boel afgesloten was, had ik daar geen trek in. Dus ik zei hem. ik moet de boel hier verder regelen en dan breng ik het wel langs, duurt ongeveer 20 minuten.
Dus ik, op naar dat gästenhaus. Toen ik daar aankwam zat iemand al te wachten. Ik had de geldbuidel in mijn handtas gestopt en in de auto gelaten, toen ik uitstapte. eerst maar eens kijken of het inderdaad de juiste persoon is. Dus na de begroeting, zei ik hem dat ik wel een controlevraag had. Toen begon hij de buidel en de inhoud te beschrijven. en dat klopte (gek hé, als er zoveel geld in zit, dat je dat weet0
Maar mijn controle vraag was, hoeveel cadeaubonnen zitten erin?
Toen viel de man stil. Cadeaubonnen? ik gaf hem een klein tipje, en zei kerstmis. en toen beschreef hij het bedrag, hoeveel het er waren. en wat er verder op stond.
Dat alles klopte dus, ik besloot dat dit de eigenaar wel moest zijn. Nadat ik het geld aan hem had overhandigt, kwam er een vrouw naar buiten en hij stelde haar voor als zijn collega én zijn chef/baas.
Oeik, dacht ik, lekkere actie, zoveel geld verliezen met je baas in de buurt.
Maar verder ze waren net aangekomen, dat was de reden dat er zoveel in zat, en ze waren met kinderen/jeugd opstap. Hoe en wat weet ik verder ook niet. Na het voorstellen zei hij tegen haar dat ik zo slim was een controle vraag te stellen. en vooral de chef/baas/vrouw kon dat erg waarderen.
Heb ze nog uitgelegd hoe ik achter hem was gekomen. en dat hij beter een briefje met een telefoonnummer er in kon doen, of zoiets. De beste man was zo blij dat het geld weer terug was, dat hij me een knuffel wou geven en dat hij propt beloofde dat hij dat zou doen. verder zou hij zeker nog een keer komen tanken als ik moest werken. Ook kreeg ik wat geld in mijn had gedrukt, wat ik niet van hem mocht weigeren en dat ik het aan iets moet uitgeven wat ik niet nodig had, maar wel leuk was/ of ik wou hebben.
Eind goed, al goed. De man kon tenminste rustig slapen die nacht!
Dus alles bij elkaar een beetje vermoeiend, want ik was druk met alles en laat thuis. Maar alle gebeurtenissen waren wel verrassend. En ik moet zeggen, dat speurwerk ook best leuk is, zeker met de uitkomst, dat je goed resultaat hebt.
Dus zoverre mijn beloofde blog!
Liefs Anja