Eindelijk is de recensie daar van ‘In de Ban van de Wolf’ waar ik eerder over vertelde.
Dit boek heb ik ter recensie gekregen van de uitgeverij Clavis.
‘K was zo nieuwsgierig naar het boek, dat toen ik in het ziekenhuis lag, nog onder invloed van de narcose dat ik al wou lezen. Helaas werd dat het niet, en omdat ik het aandachtig wou lezen heb ik anderhalve dag gewacht. Zodat ik met een helder hoofd het kon lezen.

Allereerst vind ik het boek prachtig vormgegeven met een een paar verborgen verwijzingen. Nope, ik ga ze niet verraden. Kijk maar gewoon goed naar het meisje en wat ze aan heeft. Ook vind ik het erg prettig dat het boek hardcover is.

Het verhaal zelf is erg origineel en het is duidelijk dat er veel werk en aandacht in zit.
De schrijfster is Vlaams, en eigenlijk had ik dat duidelijker willen merken. Hier en daar vind je een Vlaams woord. En het is te merken dat veel vernederlandst is. Sommige stukken tekst vind ik niet helemaal lekker vloeiend lopen en lijkt net de intensiteit te missen van het Vlaamse denken en bedoeling van de schrijfster. Let wel het is mijn gevoel daarbij en het doet verder helemaal niks af aan het verhaal en de verdere leesbaarheid van het boek.

Ook de dichter die in het boek wordt genoemd, bestaat echt en dat vind ik een erg leuk detail.

Wel heb ik een paar puntjes gevonden die ik niet helemaal logisch vind. Hopelijk kan ik deze aanduiden zonder te veel spoilers. Daarom noem ik dingen ook niet. Aan het begin veranderd Esthers eetpatroon, andere dingen valt haar moeder wel op, maar dat eetpatroon en dat sommige dingen met bosjes tegelijk verdwijnen dus helemaal niet.
Ook de beschrijving van de insecten vind ik niet natuurlijk voor een veertienjarige, ze noemt woorden die de gemiddelde scholier echt niet weet.
Verder is het boek levensecht geschreven en neemt je echt mee in het verhaal. Er waren echt momenten dat ik me zo ergerde aan Hector. Snapte hij nou werkelijk niet dat ze weg moest? En het was natuurlijk perfect passend geweest als Hector begrijpend was geweest en toestemming had gegeven, maar dat zou het verhaal minder inlevend gemaakt hebben.

Wat ik verder geweldig vind zijn de scheldwoorden! Ik houd niet van schelden, maar de woorden die de auteur gebruikt zijn origineel en lang niet zo schokkend als de woorden die tegenwoordig zoveel worden gebruikt. Terwijl de woorden die ze gebruikt zeker de bedoeling duidelijk maken, maar lang niet zo schadelijk zijn. Van een persoonlijk oogpunt keur ik schelden af, maar als een schrijver dan in zijn boek scheldwoorden wil gebruiken dan vind ik dit de beste keuze.

Dit debuut vind ik zeer goed, met hier en daar verbeterpuntjes, niet enkel voor de schrijfster maar ook voor de uitgever.

De Flaptekst:
De veertienjarige Esther woont in een saai dorpje in de Pyreneeën en leidt een doodnormaal leven. Ze heeft een bijbaantje in de supermarkt, helpt haar moeder in het huishouden en wil met haar vriendinnen naar een feestje. Maar aan dat zorgeloze leventje komt een einde … Op een avond, als Esther alleen thuis is, dringen drie mannen het huis binnen en vallen haar aan. Ze spuiten een vreemde vloeistof in haar nek en bedreigen haar. Voor Esther weet wat er gebeurt, zijn ze weer verdwenen. De volgende dag is alles anders. Esthers lichaam lijkt niet meer hetzelfde. Ze wordt sterker en sneller, en haar zintuigen zijn hypergevoelig – maar ze is niet veilig. De drie mannen maken jacht op haar … Wat willen ze in hemelsnaam?

Titel: In de Ban van de Wolf
Auteur: Christine Charliers
Uitgeverij: Clavis
Vertaling: –
Uitgave: 2015 — 300blz.

Origineel geschreven door Anja de Rijk op 19-05-2015
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam!