Femke staat in de schrijverswereld beter bekend als Emma Zegers, 30 lentes jong en sinds afgelopen augustus kersverse mama van Senna, woont samen met haar vriend, én dochter ofcourse, in Limburg. Ze werkt normaal bij de Bruna en ze schrijft dus boeken. Vroeger wilde ze graag regisseur worden, maar besloot dat, dat toch niks voor haar was. Ze had als kleine meid veel fantasie en hield van dingen bouwen, hutten of met Lego. De laatste weken van het 8e schooljaar begon Femke met schrijven, met vijftien jaar had ze haar eerste verhaal af. Jaren lang hield ze dat verborgen tot dat ze ongeveer 26 was, waarna ze een inspirerende droom uitwerkte tot een verhaal waar zij in geloofde. Femke heeft nu onder de naam Emma Zegers drie heerlijke boeken uitgebracht. ‘Versplinterd verlangen‘, ‘Versplinterd vertrouwen‘  en ‘Museum van gevonden voorwerpen‘ Het laatste boek kwam afgelopen mei uit. Het boek verteld over een meisje met autisme, iets wat Femke ook heeft. Ze heeft dan ook een deel eigen ervaringen in dit boek verwerkt. Na dat boek leerde ik de auteur een beetje kennen, en besefte dat ik, dat deze auteur de exposure op mijn blog 100% waard was en dat meer mensen haar mogen leren kennen! Dus huphup, lekker verder lezen!

Waarom heeft u een pseudoniem?
Het pseudoniem heb ik bedacht omdat ik verschillende genres wilde uitgeven. Het idee was om new adult onder een pseudoniem te doen en young adult onder mijn echte naam. Alleen dook er toen helaas een young adult-schrijfster op met exact dezelfde naam en daarom heb ik ervoor gekozen om alles maar onder hetzelfde pseudoniem te doen.

Drinkt u liever thee of koffie?
Thee. Koffie vind ik echt heel vies.

Wat is het eerste wat u doet als u uit bed komt?
Naar de wc gaan.

Gebruikt u proeflezers en wat verwacht u van een proeflezer?
Ik gebruik inderdaad proeflezers, al zou ik er voor mijn gevoel best wat meer mogen inschakelen. Van proeflezers verwacht ik dat ze erop letten of het verhaal een logisch en vloeiend geheel is. Dus of het bijvoorbeeld niet te snel of te langzaam gaat en of ze begrijpen waarom de personages doen wat ze doen.

Wat is uw lievelingsstad?
Nice. Ik kan niet eens uitleggen waarom, gewoon het totaalplaatje. Zon, zee, Frankrijk, mooie gebouwen… Ik kan niet wachten tot ik er weer heen kan.

Welk karakter zou u zelf willen zijn?
Dat is een lastige. De hoofdpersonages die tot nu toe in mijn boeken voorkomen lijken allebei wel op mij. Die hoef ik dus niet per se te zijn, maar ik weet ook niet of ik een ander personage zou willen zijn. Hoewel het me wel grappig lijkt om een dagje te ruilen met Sverre uit de Versplinterd-serie, want ik zou best willen weten hoe het is om altijd zo schijnbaar zelfverzekerd te zijn.

Wat doet u als u vast loopt tijdens het schrijven?
Soms probeer ik mezelf te forceren, hoewel ik weet dat daar meestal geen briljante dingen uit voortkomen. Daarom probeer ik ook vaak een stukje te gaan wandelen of iets anders te doen wat totaal niks met het verhaal te maken heeft. Even mijn hoofd leegmaken en dan kan ik daarna weer opnieuw beginnen.

Waar en met wat zit u als u schrijft?
Als ik schrijf dan zit ik met mijn laptop aan mijn bureau in de woonkamer. Eerst had ik een aparte werkkamer, maar voor de geboorte van mijn dochter hebben we die omgebouwd tot babykamer en daarom zit ik nu in de woonkamer.

Wat is uw favoriete omgeving of plek om te schrijven?
Aangezien er maar één plek is waar ik altijd schrijf, is dat ook mijn bureau. Heel soms ga ik wel op het balkon zitten als het mooi weer is, maar dat hou ik nooit lang vol. We hebben daar maar een heel klein tafeltje en de stoelen zijn niet prettig om lang op te zitten.

Als u 1 karakter tot leven kon brengen welke zou dat zijn?
Dan zou ik kiezen voor Diede uit ‘Het museum van gevonden voorwerpen’, zodat ik haar een knuffel kan geven en kan vertellen dat alles goedkomt. En zodat ik haar alles kan vertellen wat ik zelf pas op latere leeftijd leerde.

Wat vond u het leukste boek/karakter om te schrijven?
Daar kan ik echt geen keuze in maken. Zowel de Versplinterd-serie als ‘Het museum van gevonden voorwerpen’ hadden hun charmes en hun momenten dat ik het allemaal niet meer zag zitten. Het zijn allebei mijn kindjes en daar kan ik niet tussen kiezen.

Hoeveel boeken gaan er nog uitkomen?
Als het aan mij ligt nog een heleboel. Ik heb nog een aantal verhalen liggen die de komende jaren zomaar eens in boekvorm zouden kunnen verschijnen en ik ben ook niet van plan om te stoppen met schrijven.

Wat is uw favoriete film?
Het is al een tijd geleden dat ik überhaupt een film heb gezien, maar ik hou heel erg van de ‘Pitch perfect’-films.

Waar vind u inspiratie?
Overal om me heen. In mijn dromen, frustraties uit het dagelijks leven, artikelen in tijdschriften… Soms maakt mijn hoofd gewoon een kronkel en dan heb ik ineens een idee voor een nieuw verhaal.

Welke drie dingen neemt u mee naar een onbewoond eiland?
Ten eerste mijn laptop, zodat ik daar de hele dag ongestoord kan schrijven. Verder zou ik genoeg eten meenemen om een hele tijd mee te kunnen overleven en mijn cd-collectie, want op een onbewoond eiland is er vast geen wifi om Spotify te kunnen gebruiken.

Zijn er dingen die u mijdt in uw boeken? Waarom?
Ja, dingen waarvan ik vind dat ik niet de juiste persoon ben om erover te schrijven. Bijvoorbeeld racisme of iets wat te maken heeft met religie. Dat wil ik overlaten aan de mensen die daarmee te maken hebben en die weten wat het inhoudt.

Wat is uw favoriete kleur?
Blauw.

Welk thema of onderwerp zou u nog graag eens aansnijden in uw boeken?
Geen idee. Ik wilde heel lang een boek schrijven over autisme en dat heb ik nu gedaan, dus nu wordt het eens tijd om na te denken wat het volgende ding op de bucket list is.

Als iemand nog geen boek van u heeft gelezen. Welke raad u dan aan als eerste kennismaking?
Ik zeg sowieso altijd dat als iedereen maar één boek van mij leest, dat ik dan wil dat het ‘Het museum van gevonden voorwerpen’ is. Dat boek draagt voor mij een hele speciale boodschap met zich mee, namelijk dat iemand met autisme ook een heel normaal leven kan hebben. Ik merk vaak dat niet iedereen even goed weet wat autisme precies inhoudt en hoe je ermee kunt omgaan, dus dit boek kan mensen iets leren.

Wat is uw grootste droom? (als echt alles mogelijk zou zijn)
Om genoeg geld te hebben om niet meer te hoeven werken, zodat ik de keuze zou kunnen maken om fulltime te schrijven.

Kunt u de boel, de boel laten of moet alles aan kant zijn voor u schrijven kunt?
Ik ben heel goed in mezelf verliezen in een verhaal en er dan aan het eind van de dag achter komen dat ik nog twintig dingen had moeten doen in het huishouden.

Wanneer schreef u uw eerste verhaal (niet boek) en waarover ging het?
Ik schreef als kind wel vaker verhaaltjes, maar het eerste echte verhaal wat ik me kan herinneren en waar ik heel bewust aan begon, schreef ik toen ik elf was. Het ging over een tweeling die ging verhuizen en verder zat er niet veel verhaallijn in, maar ik kon er wel lekker mijn fantasie in kwijt.

Als u uw verhaal in een ander genre kon zetten welke zou dat dan zijn?
Ik weet niet of ik dit zou willen. Ik schrijf de genres die ik leuk vind en dat is prima zo.

Wat hoopt u dat de lezers meenemen uit uw laatste boek?
Zoals eerder al aangegeven, hoop ik dat mensen door ‘Het museum van gevonden voorwerpen’ iets leren over autisme.

Staat uw verhaallijn al vast als u begint? Of blijft het voor u ook een verrassing hoe het verhaal zich gaat ontwikkelen?
Een beetje van beide. Ik heb wel altijd een soort van rode draad, maar er gebeuren ook standaard onverwachte dingen tijdens het schrijven.

Bent u een honden of een kattenmens?
Allebei niet eigenlijk, maar als ik moet kiezen dan ga ik voor honden.

Wat is uw ten allertijde nr 1 lievelingsboek?
Het is heel cliché, maar ik zeg ‘Een weeffout in onze sterren’ van John Green.

Waar ziet u zichzelf in 5 jaar?
Tegen die tijd hoop ik getrouwd te zijn met mijn vriend en nog een kindje erbij te hebben. Ook hoop ik dat we dan een huis hebben kunnen kopen en dat ik nog steeds elk jaar een boek kan uitgeven.

Waar kunt u in de nacht wakker voor gemaakt worden?
Hemelse modder. Dat maakte mijn oma vroeger altijd en het is mijn favoriete ding op de wereld. Sowieso ben ik wel van de desserts.

Stel dat ze een van uw boeken willen verfilmen, gaat u dat dan doen of niet? Ingeval van ja; welke acteurs zou u dan willen zien voor de personages?
Ja, dat zou ik wel leuk vinden. Ik vind het lastig om te zeggen welke acteurs ik zou willen zien omdat ik niet zoveel acteurs ken, maar ik zou het wel leuk vinden om betrokken te worden bij de castingprocedure.

Uit hoeveel woorden bestaan uw manuscripten?
Meestal rond de 70.000 woorden.

Heeft u nog tips voor beginnend schrijvers?
Niet opgeven en blijven schrijven voor je eigen plezier. Mijn eerste verhalen waren ook absoluut niet uitgeefwaardig, maar ik heb ze wel nodig gehad om te komen waar ik nu ben. Zolang je blijft schrijven omdat je er zelf plezier in hebt, komt de rest vanzelf wel.

Wilt u nog een nieuwtje vertellen wat niemand nog weet?
Dat zou ik best willen, maar ik kan helaas geen nieuwtje bedenken. Vanwege de geboorte van mijn dochter heb ik de laatste tijd weinig gedaan op schrijfgebied, dus er zijn niet echt ontwikkelingen waarover ik zou kunnen vertellen.

Dankjewel Femke, voor alle tijd en moeite, terwijl je waarschijnlijk je dochter met één arm vast had.
Je kan Emma Zegers volgen op haar website en op instagram!