Het derde deel in de serie van Anne May. De andere boeken kan je hier én hier vinden. Anne May, een schrijfster die de ongewone onderwerpen gewoon maakt! En heb je de cover al bekeken? Het is een plaatje en past prachtig bij de andere twee delen!
De flaptekst: Niemand heeft in principe een toekomst. We kunnen erover dromen, maar wat we hebben is het heden.
Anne is een veelbelovend neurochirurg in opleiding die kans maakt op een belangrijke onderzoeksplek binnen het ziekenhuis waar hij werkt, maar van zijn eigen hart en hoofd krijgt hij geen hoogte. Vooral niet als zijn geheimzinnige buurman vriendschap naar een heel nieuw niveau tilt. Is er meer tussen hen mogelijk, of heeft River een reden om afstand te bewaren?
Twee jaar na zijn scheiding heeft River zijn leven aardig op de rit. Hij werkt, slaapt, eet en surft. Meer is het niet, en hij weet ook dat het nooit meer kan worden. Hij heeft er vrede mee, tot hij Anne tegenkomt en begint te dromen over een toekomst die niet voor hem is weggelegd. Kan hij verder met Anne zonder zich open te halen aan de scherven van zijn huwelijk?
Is hoeverre bepaalt je verleden of er wel een toekomst mogelijk is?
Mijn mening: Met dit derde deel vind ik Anne May sterker worden. Net alsof ze er beter in komt en de personen beter kent. De zinnen lijken vlotter te gaan, of ik ben er meer aan gewend, dat kan ook. Het is al even geleden dat ik de andere delen las. En ik heb zeer veel andere verhalen gelezen tussendoor( normaal probeer ik de eerste boeken te herlezen, daar had ik nu geen tijd voor) ik moest er even weer in komen. Wie was wie ook al weer. Je valt midden in t verhaal en t voelt alsof je in t diepe word gegooid. Want er is eigenlijk geen herhaling, daar in t begin vielen mij dus ook nog een paar zinnen op die voor mij niet lekker liepen, maar later was dat dus helemaal weg.
Op een gegeven moment zat ik er lekker in en merkte ik dat je waar t laatste verhaal is opgehouden is, dat de tijdlijn weer wat naar voren is gekomen. Waardoor je nu bepaalde dingen van de andere kant ziet. Een leuke touch. Wel moet ik opmerking dat ik t einde een beetje een anticlimax vind. Het hele verhaal is een soort verleiding en kleine(tedere) momentjes die de spanning opbouwen. Die mis ik in t einde. T word netjes afgewerkt, maar ik mis gewoon iets.( Ik wil niet spoileren).
Het verhaal is er ook nu weer één met een boodschap, maar het voel absoluut niet belerend. Eén boodschap die belangrijk is, en heel goed is opgebouwd. Ik weet dat ik de scene las waar ze de wacht hielden, dat ik me iets besefte wat in de bakscene is gebeurd (en wat toen ietwat overdreven voelde zo in t begin.) Als idd gebeurd is wat ik sindsdien vermoed, daardoor kreeg ik door hoe mooi verweven het is, en hoe verschrikkelijk het is en hoe de overlevers vaak jaren later zichzelf helaas nog altijd bestraffen en in elkaar timmeren.
Ook merkte ik nog iets anders en dat is persoonlijk vlak, het boek is echt merendeel smaakvol naar mijn mening. Maar ik ben een beelddenker, een soort inwendige film. En ik besefte hoe gewend ik er aan ben bepaalde scenes te ‘zien’, en dat het vaak enkel man-vrouw is. Dat ik daar vaak niet 2 x over na denk, of hoogstens, beetje te acrobatische kant voor geloofwaardigheid. Maar hier was een scène waar van ik dacht, ieks. Teveel info. En het was niet plastisch geschreven! Dus daar kan t toch niet aan liggen… Het is ook niet het eerste gay verhaal dat ik lees. Maar dat waren wel vrouwen. Miss is het dubbel, of gewoon hypocriet? Ik weet het niet. Ieder geval wilde ik dit eerlijk benoemen en niet verstoppen, zelfs met de kans dat mijn blog door meerdere mensen word afgefakkeld. Problemen kunnen enkel opgelost worden, als men eerlijk is en open. Ik ben Christen, en dit thema is voor velen een hekel punt. De Bijbel zegt dingen erover. Maar ik ben God niet, dus probeer ik niet te oordelen over zulke dingen, en van wie men houdt. Want dat is wat naastenliefde is. Doe ik t altijd goed? Nee verre van. En ik merkte nu dat ik toch een oordeel had. Dus naast dat ik genoten heb van dit boek, het bijna in een keer heb uitgelezen, heb ik ook geleerd, dat ik nog meer moet leren. In dit derde deel komen de andere personages komen voor, maar ze komen weinig aan het woord en dat vond ik erg jammer. Wat ik ook erg mooi is, is dat voor iedereen iemand is, die jou mooi vind, ook de dingen die jezelf niet mooi vind. Als je het boek leest weet je precies wat ik bedoel! Ik ben erg benieuwd naar deel 4!
‘Liefde zonder toekomst’ hoort bij een blogtour:
Origineel geschreven door Anja de Rijk op 04-07-2021
Deze recensie mag niet zomaar overgenomen worden. Geef een berichtje en vermeld mijn naam.
Je kan ‘Liefde zonder toekomst’ bij DVP, je lokale boekhandel of bij bol.com bestellen.
*** Persoonlijke opmerking***
Bloggen doe ik nu al jaren, sinds ik in Duitsland woon. Dat, samen met mijn dyslexie, zorgt ervoor dat ik schrijf- en grammaticale fouten maak. Ik ben mij bewust dat ik deze soms nog steeds overzie als ik mijn tekst nog eens nalees.
Het is helaas voor mij niet te betalen om iemand dat te laten corrigeren. Ik beloof jullie dat ik mijn best doe, en het belangrijkste is voor mij vooral boekenliefde met jullie te delen!***